Wokulski ma cechy romantyka i pozytywisty,jako romantyk jest patriotą i przeżywa nieszczęśliwą miłość,-jako pozytywista realizuje hasła pomocy organicznej i pracy u podstaw.Traktuje osoby narodowości żydowskiej na równi z Polakami.

Stanisław Wokulski- romantyk czy pozytywista?Studiumpsychologiczne postaciWokulski - romantyk czy pozytywista?12WnioskiWnioski:Czy Wokulski popełnił samobójstwo, czy może jak prawdziwy romantyk przeszedł metamorfozę i poświęcił się wyższym celom?Wokulski to bohater o skomplikowanej osobowości, łączący w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Patrzy na świat i ludzi przez pryzmat wiedzy naukowej, skłonny jest do chłodnej analizy i krytycznej oceny zjawisk i osób. Z drugiej strony, zdolny do podporządkowania swojego życia wielkiej, romantycznej miłości. Wewnętrznie rozdarty, a jednocześnie skuteczny w działaniu. Sam Prus nazywa go "romantykiem w kapeluszu pozytywisty".Dwoistą naturę Wokulskiego najlepiej podkreśla zakończenie powieści. Gdyby przyjąć, że Wokulski wysadził ruiny w Zasławiu, to oznaczałoby, że nie mógł pogodzić się z uczuciem do Izabeli i popełnił samobójstwo (typowy romantyk), jeżeli przyjąć, że wyjechał w podróż, do Geista, by zająć się pracą badawczą, wskazywałoby na jego fascynację nauką (typowy pozytywista).Szuman o Wokulskim:"Był to zawsze człowiek czynu, który co mu przyszło do głowy, czy do serca, wykonywał natychmiast. Stopiło się w nim dwu ludzi... Romantyk sprzed roku 1860 i pozytywista z siedemdziesiątego. To, co dla patrzących jest sprzeczne, w nim samym jest najzupełniej konsekwentne"+ infoKim jest bohater dychotomiczny?bohater dychotomiczny - to bohater złożony z dwóch osobowości i dlatego nie poddający się jednoznacznej ocenie; to bohater wewnętrznie skomplikowany, posiadający cechy wzajemnie wykluczające się (np. Wokulski - romantyk? pozytywista?)Przeżycia wewnętrzne Stanisława WokulskiegoPrzeczytaj uważnie fragmenty "Lalki", a następnie uzupełnij 1Fragment 2Fragment 3Fragment 4Fragment 5Fragment 6Tabela: Wokulskiegofragment IWokulski jest po pierwszej rozmowie z Izabelą, która miała pretensje o wykupienie rodowych sreber– Wokulski jest zdenerwowany;– doświadcza skrajnych emocji (od silnego podekscytowania do obojętności);– zatapia się we własnych myślach;– jest rozczarowany Izabelą, bo okazała się kobietą wyniosłą, potraktowała go z pogardą, a miał inne wyobrażenie na jej temat; oszukuje sam siebie ( już mnie nic nie obchodzi);– Wokulski jest smutny, sfrustrowany i przygnębiony (Głupie życie!);– czuje się człowiekiem wypalonym wewnętrznie (Cóż będę robił? Czym będę żył?).fragment IISpacer w Łazienkachfragment IIIWokulski wybiera się na obiadu Łęckichfragment IVPobyt w Paryżufragment VOświadczyny w Zasławkufragment VIDepresja po zerwaniu zaręczyni nieudanej próbie samobójczejPodsumowanie1234Wykres uczuć i przeżyć WokuskiegoCo przypomina ten wykres?Wokulski i kobiety, czyli życie uczuciowe bohateraKobiety w życiu Wokulskiego:Bolesław Prus, tworząc rozbudowany wątek Stanisława Wokulskiego, w biografię bohatera wpisuje związki z czterema kobietami:Małgorzatą MincelIzabelą ŁęckąHeleną Stawskąhrabiną WąsowskądCo zatem można powiedzieć o życiu uczuciowym bohatera Lalki?Małgorzata Mincel – Stanisław Wokulski:związek ze starszą kobietą, wdową po Mincluekonomiczne podłoże związkuszybka śmierć MałgorzatyIzabela Łęcka – Stanisław Wokulski:najsłynniejszy związek miłosny w polskiej powieścichęć zbliżenia się do Izabeli motorem napędowym kariery bohaterafinansowa pomoc Wokulskiego dla rodziny Łęckichspotkania Łęckiej z Wokulskim (Łazienki, dom Łęckich, Zasławek, Służewiec, itp.)plany małżeńskie pokrzyżowane flirtem Izabeli ze Starskimsamobójcza próba Wokulskiego, a następnie usunięcie się bohatera z życia publicznegotajemniczy wyjazd Izabeli do klasztoru za granicązniknięcie WokulskiegoHelena Stawska – Stanisław Wokulski:Rzecki próbuje połączyć Wokulskiego ze Stawskąprzeszkoda: brak wieści o mężu Stawskiej i uczucie Wokulskiego do Łęckiejhrabina Wąsowska – Stanisław Wokulski:próba uwiedzenia Wokulskiego przez Wąsowskąnieudany flirtMetafora miłości (historia Węgiełkao królewnie...)Metafora miłości - historia Węgiełka o królewnie jako metafora miłości romantycznejhistoria - treść:wielkie skarby w podziemiach zamku w Zasławiuna srebrnym łóżku śpi panna ze złotą szpilką w głowiepanna nie obudzi się, póki ktoś nie wyjmie jej szpilki i nie ożeni się z niądwa razy w roku usuwa się kamień i można zajrzeć do podziemikowal wszedł do środka i ujrzał skarby oraz pannę; uciekł, gdy kamień zamykał wejściewizja panny prześladowała go bezustanniewizyta u zielarki, która radzi mu znowu wejść do podziemi i wyjąć szpilkę; nie wolno mu się wystraszyćponowne zejście kowala do podziemiwyjęcie szpilki z głowy królewny i przerażenie kowala, że sprawił jej bólstraszydła zjadają kowala, tryska krew, woda w strumieniu i kamienie zabarwiają się na czerwonokrólewna zostaje w podziemiach na wpół rozbudzonaznaczenie:królewna – Łęckakowal – Wokulskiwyjęcie szpilki przez kowala – próba „obudzenia” uczuć w Izabeli przez Wokulskiegośmierć kowala – klęska Wokulskiegocytat: Obudzisz się, ty moja królewno… - rzekł. (słowa bezradnego Wokulskiego skierowane do Izabeli) Nie wiem… może… - za uwagę!dla chętnychDo usłyszenia on-line!Zredaguj do Kącika złamanych serc krótki tekst, w którym udzielisz rad Stanisławowi Wokulskiemu, jak powinien postępować z kobietami, by był szczęśliwy.

Cechy romantyka Cechy pozytywisty Indywidualista – niechęć do ulegania, Realizm, racjonalizm podporządkowania się komuś; Walczył w powstaniu styczniowym o wolność i Fascynacja nauką i postępem technicznym; niepodległość –patriota Przeżywa nieszczęśliwą, nieodwzajemnioną, Popieranie działalności naukowców, badaczy

Napisz wlasne zakonczenie opowiadania Quizy Opowiadania.. Skomentuj.. 82 Obserwuj autora Dodaj do ulubionych 0.. Byłoby dobrze, żeby opowiadanie miało chwytliwy Prus - Katarynka - Dalsze losy niewidomej dziewczynki - Opowiadanie Dominika Grabowska 20 sierpnia, 2013 język polski , Szkoła podstawowa 1 Comment Pewnego dnia pan Tomasz wybiegł ze swego gabinetu z listą najlepszych okulistów.. Opowiadanie.. Opowiadanie to krótka forma wypowiedzi narracyjnej, zawierającej wątek, na który składa się wiele powiązanych ze sobą… Przeczytaj poniższe fragmenty utworu a następnie nazwij motyw literacki a) cicho go obserwujesz, b) spłoszysz go krzykiem, c) próbujesz mu pomóc, 5.. Skoro zamek mych przodków Soplicom zagrabię, Ciebie osadzę w murach jak mego burgrabię […].Mego głosu rzewliwego.. .R Przeczytaj poniższe fragmenty utworu, a następnie: a) Nazwij jednym słowem zabieg służący przedstawieniu Śmierci .. b) Nazwij motyw literacki wykorzystany w utworze.. tata przebrany za pana młodego.. - Wy, co jej nizacz nie macie, Przy skonaniu ją 1.. - bohaterowie.. .Treść zadania..… Janko muzykant streszczenie brainly Kumy, co się były zebrały przy tapczanie położnicy, kręciły głowami i nad matką, i nad dzieckiem.. Pochodził z biednej, wiejskiej rodziny, wychowywała go tylko matka - komornica.. Historia Janka obejmuje dziesięć lat z jego życia, bo tylko tyle dane było mu przeżyć.. Muzykant umiera.. Muzykant".. "Chudy był zawsze i opalony, z brzuchem wydętym, z zapadłymi policzkami; czuprynę miał konopną, białą prawie i spadającą na jasne wytrzeszczone oczy" - tak pisze o nim bardzo muzykalny.. Klas… Kartkówka odmienne części mowy klasa 6 OTWÓRZ (HTML5).. Test obejmuje ćwiczenia z odmiennych i nieodmiennych części mowy.. Rozwiąż test.. Mały Tomek stoi na chodniku, słucha głośno muzyki.. OTWÓRZ (HTML5).. Język polski: ODMIENNE CZĘŚCI MOWY Napisano: 19:33 CZĘŚCI MOWY ODMIENNE 1) Czasownik - odpowiada na pytania: co robi?. liczba pobrań: 10961SPRAWDZIAN Z CZĘŚCI MOWY W KLASIE VI SZKOŁY PODSTAWOWEJ.. Przyimek Przyimki to nieodmienne i niesamodzielne części mowy.. czasu przyszlego od czasownika:Co juz wiemy .. Zaloguj się … Szczegółowe streszczenie rozdziałów chłopcy z placu broni Data zakończenia 2013-12-11 - cena 2,94 złZobacz koniecznie Lektury szkolne Chłopcy z Placu Broni Ferenca Molnara Streszczenie, analiza, interpretacja w cenie zł.. W szkolnej sali uczniowie z niecierpliwością oczekiwali zakończenia lekcji.. Po chwili okazało się, że to stróż Ogrodu chłopcy z Placu Broni są świadkami tej sceny i z radością przyjmują decyzję swego przywódcy.. Miejsce akcji: Budapeszt.. Był ciepły marcowy dzień.. Chłopiec jest już bardzo poważnie chory i … Rozszerzalność temperaturowa ciał zadania Oblicz długość anteny w temperaturze −300 temperaturowa ciał Post autor: Aga2909 » 10 sty 2016, o 10:16 Na podstawie wykresów zależności długości prętów od temperatury oblicz w każdym …Rozszerzalność temperaturowa ciał stałych i wody.. Zadanie z fizyki z działu Termodynamika sprawdzające wiedzę ucznia w zakresie poprawności stosowania wzorów dotyczących zjawiska rozszerzalności temperaturowej ciał …Rozszerzalność temperaturowa ciał - zadania Zad.. Zmiana temperatury …Rozszerzal… Stanisław wokulski charakterystyka cechy romantyka i pozytywisty Znalazł ideę w nauce, marzy o przełomowych wynalazkach, pracy i działalności gospodarczej.. Bohater licznych memów, stał się po latach idolem szkolnej kawaler, samotnik, pedant, serdeczny przyjaciel Wokulskiego.. Zapisuje swój majątek w testamencie Ochockiemu, Rzeckiemu, Stawskiej i pracownikom, po czym znika.. Wokulski - cechy romantyka, cechy Wokulski to lalka - wielokrotnie zwraca uwagę na to, że nie on kieruje swoim życiem.. Aby mieć kompletną wiedzę… Wyznaczanie współczynnika absorpcji promieni gamma sprawozdanie - Akty PrawnePolskie Towarzystwo Fizyczne Warszawa, 00-681, ul. Hoża 69 tel.. Baza teoretyczna I=I0⋅e −βd Zatem, aby wyznaczyć współczynnik absorpcji promieniowania gamma, należy: - wykonać pomiary zależności natężeniaBadanie absorpcji promieniowania γ.. Wartość liniowego współczynnika absorpcji równa jest współczynnikowi kierunkowemu prostych dopasowanych metodą najmniejszych kwadratów.. 3 ośrodka.. Sprawozdawczość.. Nie musi być wymagane składanie sprawozdań dla czynności związanych z następu… Próbne testy gimnazjalne historia Uczniowie sprawdzili swoją wiedzę z polskiego, historii i wiedzy o testy gimnazjalne: historia i wos [ODPOWIEDZI i ARKUSZE] 38 Gimnazjaliści pisali we wtorek próbne testy gimnazjalne 2012 - jako pierwszy test z historii.. Prezentujemy arkusze testowe i testy gimnazjalne - Historia i WOS [ARKUSZE, ODPOWIEDZI] Gimnazjaliści pisali we wtorek próbny test z historii.. Polski, historia, WOS [CZĘŚĆ HUMANISTYCZNA] Test gimnazjalny 2016. eksternistyczny - zasadni… Sprawdzian z oświecenia Załóż własny blog!Oświecenie w Polsce W oświeceniu pierzchną ideały barokowe, rozmyślania o śmierci zastąpią programy poprawy życia, a Sarmatę - wolnomyśliciel i reformator.. Którego z podanych gatunków nie tworzył I. Krasicki .5.. 3) Wymień i omów gatunki literackie popularne w oświeceniu.. Oczywiście nie z dnia na dzień.. 84% Oświecenie, a romantyzm - kontrast.. 3 nazwiska filozofów 4.). W roku 1696 zmarł Jan III Sobieski, ostatni "czysto barokowy" to epoka postępu walczącego … Regulamin | Kontakt

^{Dostrzegamy w nim, bowiem wiele cech romantyka. Można w takim razie nazwać go osobą dwóch epok, lub „człowiekiem epoki przejściowej”. Wokulski przychodzi na świat w epoce romantyzmu i na tę epokę przypada również jego wczesna młodość. Nie dziwne, więc, że uległ on niektórym ideałom tej epoki. Przykładem tego jest jego} Wokulski- romantyk czy pozytywista? "Lalka", uznana dziś za najdoskonalszy artystycznie i intelektualnie utwór polskiej prozy powieściowej, w chwili ukazania się została przyjęta bez entuzjazmu. Krytykowano styl i miało spójną budowę powieści. Najwięcej kontrowersji wywołała postać głównego bohatera, Stanisława publicysta, A. Świętochowski, stwierdził, że Prus nieprawidłowo skonstruował tę postać,gdyż skleił ją z dwóch różnych połówek. Sam Prus tłumaczył, że Wokulski to postać "bardzo złożona, ponieważ jest przedstawicielem epoki przejsciowej". Zastanawiano się, czy w Wokulskim więcej jest z romantyka czy z pozytywisty? Wokulski był synem zubożałego szlachcica, którego życiowym celem było odzyskanie straconego majatku. Marzeniem chłopca było zdobywanie wiedzy, lecz trudna sytuacja materialna zmusiła go do podjecia pracy w winiarni Hopfera. Ambitny chłopak nie zrezygnował ze swych planów. Jego uparte dążenie do wytyczonego celu było symbolicznie ukazane w scenie mozolnego wydobywania się z piwnicy. Kolejny ważny punkt w jego życiorysie to uczestniczenie w wykładach Szkoły Przygotowawczej i Szkoły Głównej. Wokulski był entuzjastą nauk przyrodniczych. Po nocach pochłaniał książki, robił doswiadczenia chemiczne. Niewątpliwie uzdolniony w tej dziedzinie pragnął poświęcić się karierze naukowej. Do tej pory jest to, jak widać, bardzo pozytywistyczna biografia. Przyjaźń ze studentami Akademii Medycznej i Szkoły Sztuk Pięknych sprawiła, że ten pozytywista przedzierzgnął się w romantyka. Wokulski, fanatyk wiedzy, marzący o odkryciach naukowych, zaczął brać udział w konspiracyjnych zebraniach młodzieży. Zblizało się powstanie styczniowe. Leon, chcąc sprawdzić gotowość chłopców do podjecia niebezpieczeństwa, zaproponował rzecz zgoła szaloną: skok z Nowego Zjazdu na bruk. I tylko Wokulski, jako potomek romantycznych Konradów i Kordianów, podjał to wyzwanie. Potem przyszło powstanie, w którym Wokulski wziął udział i za co został zesłany na Syberię. Na tym kończy się romantyczny fragment jego biografii. Na zesłaniu na nowo odżyły jego naukowe zainteresowania. Widocznie w dziedzinie nauk przyrodniczych wykazywał nieprzeciętne zdolności, skoro pozyskał uznanie i przyjaźń znakomitych naukowców: Czerskiego, Czekanowskiego, Dybowskiego. Po powrocie do kraju, stłamszony panujaca tu atmosferą, odstapił od swoich młodzieńczych ideałów. Ożenił się i zajął się mnożeniem kapitałów. Po śmierci zony powrócił do ksiązek i badań naukowych. Lecz wkrótce spotkał jedyną miłość swojego życia- Izabele Łęcką. Jest to wielka miłość romantyczna. Staje się ona głównym motorem życia Wokulskiego. Ogarnięty nia bohater dokonuje czynów, o jakie nigdy sam siebie by nie podejrzewał. W krótkim czasie zdobywa wielką fortunę, dziwiac się później: "Handel! Ja i handel!" Uczy się angielskiego, oddaje hołdy Rossiemu itp. Wszystko po to, aby zblizyc sie do ukochaniej. Izabela jest dla niego ideałem kobiety. Nie ma dla niego wazniejszej istoty. Wszystkie działania podejmowane są z myślą o niej. Wokulski zdolny jest dla niej do wielkich poświęceń. Czuje, że staje się śmieszny, że zdradza, niszczy siebie, jednak nie potrafi uwolnić się spod uroku tej kobiety. Uczucie wypełniajace mu całą duszę popycha go nawet do romantycznych sytuacji: łódki, parki, mury zamku. Są jednak momenty, w których natura pozytywisty dochodzi do głosu. Znamienne są jego rozmyślania podczas wędrówki po Powiślu. Wokulski mysli nad tym, jak zwalczyć nędzę i ciemnotę. Duże sumy przeznacza na szpitale i przytułki. Założeniu spółki do handlu ze Wschodem przyświecają również pozytywistyczne cele. Wokulski marzy o nowych miejscach pracy i tanich towarach dla biedaków. Z dna upadku podnosi młodą prostytutkę Marię. Pomaga też Wysockiemu i utalentowanemu rzeźbiarzowi ze wsi, Węgiełkowi. Zaskarbi sobie wdzięczność tych ludzi, zdobędzie opinię hojnego filantropa. Lecz mimo to Wokulski zdaje sobie sprawę, że wszelkie jego poczynania to kropla w morzu potrzeb. Na kazdym kroku przekonywał się, że jego działania sa niewystarczające. Wokulski to postać bardzo złozona. Walka o niepodległość z bronia w reku, Mickiewiczowski kształt jego miłości świadczą o tym, że był romantykiem, umiłowanie wiedzy, myśl o uzdrowieniu ekonomicznym karju dowodzą tego, że to pozytywista. Dwoistość jego nie jest wadą konstrukcyjną. W Wokulskim Prus ukazał najbardziej reprezentatywnego przedstawiciela "straconego pokolenia" żyjącego w "epoce przejściowej". Okres, który "zaczął się poezja, a skończył nauka(...) zacął się rycerskoscią, a skończył geszefciarstwem" ukształtował takich właśnie "pękniętych" na pół ludzi, w których naturze po równo było romantyka i pozytywisty.

Wokulski nie umiejąc wybrać między postawą pozytywisty a romantyka, przegrywa. W "Ludziach bezdomnych" mamy podobną sytuację. Judym i Joasia znajdują się poza społeczeństwem, gdyż wyznają jakieś ideały, nie potrafią się odnaleźć.

Untitled a guest Oct 23rd, 2014 130 Never Not a member of Pastebin yet? Sign Up, it unlocks many cool features! Czy Stanisław Wokulski ma - wg Ciebie - więcej cech romantyka czy pozytywisty? Stanisław Wokulski, główny bohater powieści Bolesława Prusa "Lalka", jest postacią o dwojakiej naturze. Możemy doszukać się w nim cech zarówno romantyka, jak i pozytywisty. Jest postacią dość skomplikowaną. Poniżej posta- ram się przedstawić kilka argumentów, przemawiających za jego romantyczną naturą. Romantyzm w Polsce objawiał się przede wszystkim poświęceniem dla narodu i walką o odzyskanie niepodległości. Organizowano powstania, młodzież kierowała się szczytnymi celami, które często były niemalże niemożliwe do osiągnięcia. Czytając "Lalkę" dowiadujemy się, że Wokulski za czasów młodości należał do jednych z najodważniejszych spiskowców i konspiratorów. Przysłużył się Polsce podejmując walkę powstańczą, kosztem rezygnacji ze studiów. Brał udział w powstaniu styczniowym oraz - jak większość bohaterów romantycznych - został zesłany na Syberię. W romantyźmie występowała również nieszczęśliwa miłość, która przeważnie była tragiczna w skutkach. W "Lalce" również występuje wątek miłości, dotyczący naszego głównego bohatera i Izabeli Łęckiej. Wokulski kocha Izabelę bezgranicznie, zrobi wszystko, by zdobyć jej rękę. Izabela pochodzi z arystokrackiej rodziny i jest rozpiesz- czona, a zaloty Wokulskiego uznaje za zabawne. W małżeństwie ze Stanisławem widzi jedynie szansę wzbogacenia się. Uczucie głównego bohatera sprowadza go do pojedynku z Krzeszowskim o honor i godność Izabeli. Ów czyn identyfikuje go z romantykami. Romantyków charakteryzowało osamotnienie i niezrozumienie ze strony społeczeństwa. Wokulski również posiada te cechy, co sprawia, że jest postacią dość tajemniczą i nieprzewidywalną. Nawet jego przyjaciel - Ignacy Rzecki, nie był w stanie odgadnąć jego zamiarów. Wokulski nie posiadał wielu przyjaciół (raczej nie możemy uznać ich za przyjaciół). Ci "przyjaciele" byli osobami, z którymi głównie robił interesy, by pomnożyć swój majątek. Wokulski nie był osobą, która odczuwała głębszą potrzebę przyjaźnienia się z kimkolwiek. Wokulski jest idealistą, marzycielem. Wyobraża sobie świat lepszym, niż w rzeczywistości jest. Gdy w młodości pracuje w jadłodajni Hopfera, ludzie wyśmiewają się z niego, ponieważ pragnie się uczyć: „Widzisz, jak trudno bez schodów wyjść z piwnicy? A tobie zachciewa się od razu skoczyć ze sklepu do uniwersytetu!” Jego życie zmienia się, gdy w teatrze zauważa Izabelę Łęcką. Zakochuje się w niej i zapomina o reszcie świata. Bohater daje obezwładnić się samemu wyobrażeniu o miłości: „Jak można szaleć za kobietą, którą widzi się raz na kilka miesięcy i tylko po to, ażeby przekonać się, że ona nie dba o nas?” Jest rozczarowany i wściekły na siebie, gdy dostrzega to, jaką naprawdę Izabela jest kobietą. Pozbawiony sensu życia próbuje popełnić samobójstwo: „I to ja byłem, ja?... Mnie tak cieszyły rzeczy, które w tej chwili tylko wstręt budzą?” Myślę, że Stanisław Wokulski w dużej mierze był romantykiem, nieszczęśliwcem. Osobą która w swoim życiu nigdy nie doświadczyła szczęścia. Jego romantyczne postrzeganie świata doprowadziło do tragicznego zakończenia. Nie wiemy dokładnie, jak jego życie się skończyło, ale z pewnością doświadczył on bolesnego rozczarowania. Nie tak wyobrażał sobie świat, pomimo przeciwności losu dążył do bycia szczęśliwym, lecz nie udało mu się. RAW Paste Data Copied Romantyzm w literaturze należy do kanonu nauczania w każdym europejskim kraju. Epoce zawdzięczamy takie gatunki jak dramat romantyczny, ballada oraz poemat dygresyjny. Do grona

Epoka romantyzmu to nowy kierunek literacki, który rozwinął się na zachodzie Europy, Niemczech, Anglii i we Francji. Zasadniczo różni się on od poprzedniej czyli oświecenia. Na ziemiach polskich rozwinął się w latach się że Mickiewicz wprowadził te kierunek, toe wiadomości były wzmianką epoki romantyzmu. -Wokulski ma cechy romantyka i pozytywisty, jako romantyk jest patriotą i przeżywa nieszczęśliwą miłość, podobnie jak żyjący w tamtej epoce z zaznaczeniem, że Wokulski przeżywa nieszczęśliwą miłość do kobiety, a Mickiewicz do ojczyzny. Ewcia58 Expert Odpowiedzi: 3126 0 people got help

Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ Scharakteryzuj Wokulskiego uwzględniając jego postawy, zachowania, gesty, myśli, przeżycia i refleksje filoz… Stanisław Wokulski jest reprezentantem pokolenia dwóch epok. Cechy romantyka: - romantyczna biografia młodzieńczego okresu, wątek walki o wolność: Wokulski bierze udział w postaniu styczniowym, poświęcając młodość patriotycznej walce o wolność i niepodległość, za swą miłość do ojczyzny cierpi na syberyjskim zesłaniu; - romantyczna, nieszczęśliwa i nieodwzajemniona miłość, która jest motorem jego działań, a w której przeszkodą według bohatera są konwenans i stosunki społeczne; idealizowanie swej wybranki do takiego stopnia, iż nie wyobraża sobie życia bez swej „bliźniaczej duszy” i być może nawet popełnia z jej powodu samobójstwo (jedną nieudaną próbę odebrania sobie życia z powodu Izabeli miał już za sobą); jest romantycznym kochankiem podobnym do Gustawa; - skłonność bohatera do depresji, stanów apatycznych i melancholijnych, głębokich przemyśleń, rozpamiętywania setki razy tej samej sytuacji, wspominania każdego gestu, uśmiechu czy słowa ukochanej; - indywidualizm; - skłonność do częstych zmian nastroju, do popadania ze stanów euforycznych a depresyjne; - niejasne zakończenie życia. Cechy pozytywisty: - realizm, racjonalizm, scjentyzm - kluczowe pojęcia epoki; szacunek do nauki, pragnienie wiedzy; - realizacja ideałów pracy organicznej: * otworzył nowy sklep, * założył spółkę do handlu ze Wschodem, * prowadził interesy z Rosjaninem Suzinem, oraz pracy u podstaw: * udzielał się charytatywnie, * pomógł między innymi prostytutce Mariannie, furmanowi Wysockiemu oraz kamieniarzowi Węgiełkowi; - popierał działalność naukowców i badaczy (Ochocki, Geist); - tolerancja dla poglądów i postaw innych; - akceptował hasła głoszące asymilację Żydów i innych narodowości zamieszkujących Polskę (Szlangbaum, Mincel); - energia i determinacja w zdobywaniu wykształcenia, majątku (do fortuny doszedł własną pracą i wysiłkiem) oraz w pokonywaniu własnych słabości;- próbuje zdobyć Izabelę w pozytywistyczny sposób, chcąc uzależnić jej byt od własnego majątku. Autor powieści dał nam jednoznacznej odpowiedzi, co do kwestii, które cechy zwyciężyły w bohaterze. Nie wiemy czy romantycznie zginął pod gruzami zasławskiego zamku, czy raczej pojechał do Paryża, aby pracować naukowo (pozytywistyczne rozwiązanie).Realizacją ideałów pracy organicznej przez Wokulskiego nie było:a) otworzenie nowego sklepub) pomoc charytatywnac) założenie spółki do handlu ze Wschodemd) prowadzenie interesów z Rosjaninem SuzinemWokulski próbuje zdobyć Izabelę w sposób:a) tradycyjnyb) niekonwencjonalnyc) romatycznyd) pozytywistycznyWokulski w młodości bierze udział w:a) powstaniu styczniowymb) powstaniu listopadowymc) Wiośnie Ludówd) rabacji galicyjskiej

Stanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści. Jego wyrazista postać w polskiej kulturze masowej stała się symbolem przedsiębiorczości, łączy w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Izabela Łęcka

Bohater „Lalki” jest typowym reprezentantem „straconego pokolenia”. Powstanie styczniowe wybuchło, gdy był już dorosłym człowiekiem, więc jak większość młodych ludzi z jego klasy Wokulski brał w nim aktywny udział. Można przyjąć, że klęska powstania popchnęła go w kierunku bliższych realizmowi postaw i zachowań, ale jego życie już na zawsze zostało „skażone” romantyzmem. Jako bohater literacki niewolny jest od cech charakterystycznych tak dla jednego (romantycznego) jak i dla drugiego (pozytywistycznego) typu bohatera. Wokulski jako bohater romantyczny: Patriota i wojownik –Wokulski nie wahał się narazić na szwank swojego życia i zdrowia gdy „Ojczyzna była w potrzebie” i walczył w powstaniu styczniowym. Romantyczny kochanek - miłość do Izabeli to uczucie wstydliwe i skrywane, napiętnowane znamieniem mezaliansu i ostracyzmu społecznego. On – nuworysz i prostak – ośmielił się obdarzyć uczuciem pannę z wyższej sfery. Ta miłość jest wszechogarniająca, paraliżuje zmysły, odbiera mu zdrowy rozsądek i zdolność logicznego myślenia. Wokulski cierpi w ogniu nieszczęśliwej miłości, niczym romantyczni kochankowie (Gustaw, Dziady cz. IV). Brak wzajemności i ciągłe upokorzenia są powodem nieudanej próby bohater –zniknięcie Wokulskiego pozostaje nierozwikłaną zagadką. Mógł zginąć w kolejnej próbie samobójczej, mógł upozorować swoją śmierć, aby móc rozpocząć nowe życie. Tak jak pojawił się znikąd, tak zniknął bez śladu. Nikt tak naprawdę nie wiedział skąd wziął się majątek Wokulskiego, jakie interesy prowadził, co robił kiedy znikał na długie tygodnie. Wokulski jako pozytywista: Realista i praktyk - Wokulski jest silną, przedsiębiorczą jednostką – po przegranym powstaniu odnajduje się w nowej rzeczywistości i bierze sprawy w swoje ręce. Nawet przebywając na zesłaniu kontynuuje edukację i zdobywa nowe doświadczenia. Wyznacza sobie cele i konsekwentnie je realizuje. Uważnie śledzi postępy w naukach przyrodniczych i możliwość praktycznego zastosowania wyników eksperymentów i badań pracy organicznej – Wokulski jest zwolennikiem na wskroś nowoczesnych poglądów w kwestiach emancypacji kobiet, asymilacji Żydów, rozwoju społeczeństwa i dostępu do edukacji. Jedynym kryterium oceny ludzi są dla niego:uczciwość, rzetelność i wagę równomiernego rozwoju wszystkich warstw społecznych dla przyszłych losów i filantrop – swoje przedsięwzięcia Wokulski planuje z rozmachem, ale opiera je na chłodnej kalkulacji. Jest bardzo skutecznym kapitalistą, ale w interesach kieruje się etyką. Znaczne środki Wokulski przeznacza na działalność filantropijną i społeczną. Swoje odpowiedzi porównaj z załącznikiem-Wokulski jako realizator programu pozytywistów warszawskich. Na zakończenie pracy z ekranem interaktywnym wykonaj ćwiczenie ( ekran b) sprawdzające umiejętność czytania ze zrozumieniem, podsumowujące wiadomości o kreacji Wokulskiego, jako romantyka i pozytywisty.

Wokulski romantyk czy pozytywista? Dylematy człowieka z pogranicza dwóch epok. Głównym bohaterem powieści Bolesława Prusa pt. Lalka jest Stanisław Wokulski- 46-cio letni wdowiec. Jest to człowiek łączący w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Jest on bardzo zawziętym człowiekiem, wytrwałym i aktywnym. Dzięki tym właśnie cechom zdobywa ogromny majątek oraz osiąga sukces. Rozwija swoją działalność, zakłada spółkę do handlu ze wschodem, poznaje wpływowych i bogatych ludzi i stopniowo zdobywa zaufanie i przychylność arystokracji. Dodatkowo prowadzi działalność filantropijną. Pomaga ludziom biedniejszym i potrzebującym. Jest to typowy dla epoki, w której powstała Lalka, czyli pozytywizmu wizerunek bohatera. Jednak jest to tylko jedna strona człowieka. Okazuje się bowiem, że motywem działania Wokulskiego jest miłość do Izabeli Łęckiej- arystokratki. To uczucie zaczyna kierować jego życiem. Popycha go do wyjazdu za granicę i wzbogacenia się. Przez uczucie do kobiety przeżywa głębokie rozterki i dylematy, miota się między uczuciem, a rozumiem. Pierwszy fragment, który przeanalizuje znajduje się w rozdziale pt. Widziadło. W tej części utworu Wokulski znajduje się we Francji, a dokładniej w Paryżu. W tym mieście bohater spotkał Geista. Był to starszy profesor. Zajmował się wynalazkami i doświadczeniami. Był niedocenionym wynalazcą. Po spotkaniu z Geistem, Stanisław przypomina sobie swoje młodzieńcze fascynacje. Zainteresowanie wynalazkami, czy chęć skończenia szkoły głównej. W analizowanym fragmencie Wokulski przeżywa głębokie załamanie psychiczne, cierpi i wspomina przeszłości. Waha się pomiędzy życiowym wyborem.. Czy zostać w Paryżu, skupić się na wynalazkach, które są niepewne, bo ludzie uważają Geista za szaleńca i nie wiadomo czy jego teorie są prawdziwe, czy wrócić do Warszawy, do Izabeli, którą tak bardzo kocha, a która nie docenia jego adoracji. Jednocześnie bohater jest rozgoryczony, bo zawiódł się na Izabeli, która sprawiła mu przykrość i przez którą nagle wyjechał do Paryża. Co tu wybrać?- myślał- jeżeli jedno jest wątpliwe, a druga niedostępna i niepewna. Bo choćbym nawet dosięgnął jej, czy ja jej kiedy uwierzę?... czy nawet mógłbym uwierzyć?... Widać tu jego ogromną walkę wewnętrzną. Wielka miłość i serce ciągnęło go do Izabeli, natomiast rozum i resztki trzeźwego umysłu ciągnęły go do Geista do nauki i wynalazków. Początkowo umysł wziął górę. Geist wydał mu się kim naprawdę wyjątkowym, z którym on sam może wiele osiągnąć Geist wydał mu się w tej chwili jak Mojżesz, który do obiecanej ziemi prowadzi jeszcze nie urodzone pokolenia . Stanisław zaczął robić doświadczenia, próby jednak teorie Geista stawały się dla niego coraz bardziej niepojęte Nic nie rozumiem – szepnął Wokulski, ściskając rękoma skronie – głowa mi pęka!... Metal trzy razy lżejszy od wody.. niepojęta rzecz!... Po tych słowach Geist kazał Wokulskiemu odejść i pozbyć się złudzeń o miłości oraz powiedział, żeby wrócił kiedy mu się to uda. Dostał medalion od profesora, który zawiesił na szyi, jednocześnie ciągle się zastanawiał dlaczego wraca. Nie zrozumiany przez ludzi i otoczenie bohater, powoli sam siebie nie rozumiał. Drugi fragment, który przeanalizuje znajduje się w rozdziale pt. W jaki sposób zaczynają otwierać się oczy. W tej części utworu Wokulski zachowuje się moim zdaniem jak szaleniec. Jest całkowicie poddany miłości, którą czuje do Łęckiej. Nie widzi, że ona bawi się nim i manipuluje. Uczucia ogarniają całe jego życie, którego sensem jest zabieganie o względy ukochanej. Zapomina o Geiście i doświadczeniach oraz o wcześniejszych pragnieniach. Gorąco przeprasza ją za to że wyszedł bez pożegnania z nią z koncertu, nadskakuje jej i spełnia zachcianki. Ostatecznie daje jej w prezencie medalion z łańcuszkiem, w którym był skrawek metalu od Geista. Tym samym ostatecznie idzie za głosem serca, jego umysł jest uśpiony. Postanawia zostać przy Izabeli i o nią walczyć. Niech pani przyjmie to ode mnie – rzekł i podał jej złoty medalion z łańcuszkiem [...] Oddając go pani, składam moją przyszłość [...] Odtąd, oprócz pani, już nie mam innego szczęścia na świecie; została mi pani albo śmierć. Analizując powyższe fragmenty, a także odwołując się do całego utworu możemy odpowiedzieć na pytanie na czym polegają dylematy i wybory zakochanego pozytywisty. Moim zdaniem problem istnieje w osobie Izabeli, którą bohater powinien porzucić, aby ocalić siebie samego. Miłość, którą Stanisław darzy Łęcką działa na niego niszcząco. Przez nią stracił on zdolność do racjonalnego myślenia. Istotne jest to, że nie potrafił on skończyć z przyczyną swojej zguby. Nie mógł sobie wyobrazić, że mógłby ją stracić. W nim samym odbywa się burzliwa walka pomiędzy sercem, a rozumiem. Jego rozterki przerastały go, przez co nie mógł podjąć konkretnej i stałej decyzji. Wokulski to człowiek z diametralnie dwóch różnych epok co było przyczyną jego niezdecydowania i ciągłych dylematów.

Jednak wybiera karierę dyplomatyczną , zaprzedaje się jej, kosztem własnych wartości. Konflikt wewnętrzny odczuwa także Stanisław Wokulski , bohater powieści Bolesława Prusa „Lalka“. Posiada on cechy pozytywisty i romantyka, cechy, które ścierają się w obliczu miłości do Izabeli Łęckiej.

szkolnaŚciągiJęzyk Polski Ściąga Onet Wiedza Wokulski – romantyk w kapeluszu pozytywisty Napisano: 09:01 1. Charakterystyka bohaterawygląd- wysoki, przystojny- szlachetna fizjognomiawiek – 45 latusposobienie- spokojny- rozważny- energiczny- marzyciel- idealista- czasami reagujący w sposób nieoczekiwanyumysłowość- inteligentny- pomysłowy- zdolnyneurotycznaCzytaj więcej w: Poradniki z kategorii -Wokulski ma cechy romantyka i pozytywisty, jako romantyk jest patriotą i przeżywa nieszczęśliwą miłość, podobnie jak żyjący w tamtej epoce z zaznaczeniem, że Wokulski przeżywa nieszczęśliwą miłość do kobiety, a Mickiewicz do ojczyzny.

Stanisław Wokulski – główny bohater „Lalki” Bolesława Prusa – jest postacią złożoną, która łączy w sobie ideały i wartości charakteryzujące dwie bardzo różniące się od siebie epoki – romantyzm i pozytywizm. Ujawniające się w nim sprzeczności często powodują, że spotyka się z niezrozumieniem – nie tylko ze strony społeczeństwa, bowiem niejednokrotnie sam dziwi się swojemu postępowaniu, nie potrafiąc odgadnąć, co skłoniło go do określonego działania. Protagonista „Lalki” przyszedł na świat w zubożałej rodzinie szlacheckiej, najprawdopodobniej w pierwszej połowie lat 30 XIX stulecia. Był to więc czas, kiedy leczono rany spowodowane powstaniem listopadowym i z uwagą śledzono twórczość wielkich romantyków. Ciężka sytuacja rodzinna spowodowała, że Wokulski szybko podjął pracę. Gdy został subiektem u Hopfera, często mierzył się z nieżyczliwymi spojrzeniami klientów. Nie przeszkodziło mu to jednak rozpocząć edukacji, a ta, co ważne, prowadzona była w duchu pierwszych przemian pozytywistycznych, uczęszczał bowiem do Szkoły Przygotowawczej i Szkoły Głównej. Jednakże nie zatrzymał się tam na długo, ponieważ, jak mówią inni bohaterowie, warzył piwo, czyli wziął udział w powstaniu styczniowym. Zesłany za karę do Irkucka, znalazł ukojenie w pracy. Tam zdobył także kontakty handlowe, co znacznie ułatwiło mu zbudowanie mocnej pozycji. Wokulski nie zaistniałby jako kupiec, gdyby nie połączył się z rodziną Minclów. Poślubił wdowę po Janie Minclu, a po śmierci kobiety odziedziczył nie tylko ładną sumkę, lecz również sklep (pracował w nim jego dawny przyjaciel – Ignacy Rzecki). Stabilizacja w życiu mężczyzny była jedynie chwilowa. Któregoś dnia spotkał w teatrze pannę Izabelę Łęcką. Postanowił wtedy zdobyć jej serce. Załączony fragment przedstawia rozważania głównego bohatera, który po powrocie z Bułgarii, dokąd udał się, by prowadzić handel w czasie wojny wschodniej, konfrontuje się z życiem prowadzonym w Warszawie. Nawet wielka fortuna (zgromadził 300000 rubli) nie gwarantuje mu spokoju. Nie jest bowiem tym, co może zaskarbić mu przychylność Izabeli – tak niechętnie patrzącej na ludzi niższego stanu bywalczyni największych dworów i najznamienitszych towarzystw ówczesnej Europy. Przytoczony epizod powieści Prusa w doskonały sposób oddaje dylematy głównego bohatera. Jako człowiek pracy, który widział w niej jedną z największych wartości, pragnął on przyczynić się do poprawy losu biedoty zamieszkującej Warszawę i całe polskie ziemie. Czynił to nie tylko ze zwykłej przyzwoitości – miał przecież świadomość, iż w ten sposób kształtuje się tożsamość narodowa, która nie pozwoli przepaść jego ojczyźnie. Z drugiej jednak strony Wokulski – człowiek cierpiący z powodu silnego uczucia – wartość wszystkiego zdaje się mierzyć miarą miłości. W swojej refleksji, porównując los nurtującego ziemię robaka do pięknego motyla, który beztrosko lata i spija nektar, oddaje Wokulski przepaść dzielącą go od panny Łęckiej. Kobieta adorowana kiedyś przez samego księcia Emanuela z niechęcią patrzy na galanteryjnego kupca, nazywając go pniem z czerwonymi rękami. W obliczu chłodnego dystansu, jaki przejawia Łęcka, Wokulski wciąż mierzy się z nawarstwiającymi się problemami. Wszak całą swoją energię podporządkował on pragnieniu zdobycia panny Izabeli. Wokulski wierzy w wielką siłę pracy. Widzi w niej moc, która może zmieniać ludzką egzystencję. Nie jest ona dla niego jedynie gwarancją zarobku i, najprościej mówiąc, utrzymania się na powierzchni, lecz także sposobem na doskonalenie się jednostki, wpływanie przez nią na dobro ogółu. Sam główny bohater, gdyby nie otrzymał od losu możliwości wejścia na warszawską scenę kupiecką, zostałby najprawdopodobniej naukowcem, badaczem przyrody. Nieprzypadkowo więc ukazuje rozbieżności między sobą a Izabelą, posługując się analogią do świata zwierząt. Adorator panny Łęckiej z wielkim zaangażowaniem podchodzi do akcji charytatywnych (kwesta), nie żałując ciężko zarobionych pieniędzy na przyozdobienie stoiska i datki dla biednych. Stara się także nieść pomoc, czego dowodzi postawa w trakcie spotkania z Wysockim, któremu zaoferował pracę, mimo nieposiadania przez mężczyznę konia mogącego ciągnąć wóz z towarem. Pozytywistyczny altruizm, chęć do niesienia pomocy najbiedniejszym – nie tylko w sposób doraźny, ale także kształtując ich postawy (wysłanie Marianny do klasztoru) i wiara w naukę i racjonalne myślenie to cechy pozwalające uznać Wokulskiego za pozytywistę. Jednakże w świecie głównego bohatera „Lalki” nic nie jest proste ani łatwe. Niejednokrotnie rozum podpowiada mu, że za zgromadzone pieniądze mógłby zrobić wiele dobrego, poświęcając je na rozwój społeczny i własny, lecz nie potrafi on na stałe opuścić Warszawy i ostatecznie oddzielić się od panny Łęckiej. Miłość, która narodziła się w jego sercu, była uczuciem od pierwszego wejrzenia. Zdaje się jednak, iż adorował i kochał on przede wszystkim wyidealizowaną postać arystokratki. Nadto przejawia Wokulski skłonności do bardzo uczuciowego traktowania rzeczywistości. Protagonista „Lalki” jest kreacją wielowymiarową. Bardzo wyraźnie łączą się w nim tendencje charakteryzujące dwie przeciwstawne epoki. Ten racjonalny, krytyczny i bardzo skuteczny w działaniu pozytywista staje się ofiarą swego uczucia, którego obraz jest typowy dla czasu spod znaku „Ballad i romansów”. W dziele Prusa na próżno szukać można ostatecznego rozstrzygnięcia losów tej postaci. Otwarte zakończenie sprawia, że to czytelnik, mając wcześniej okazję poznać Wokulskiego, jego motywacje, reakcje, emocje, sam musi odpowiedzieć na pytanie, która z sił obecnych w mężczyźnie wzięła ostatecznie górę. Rozwiń więcej

Weteran 1848 roku, Wiosny Ludów, były konspirator czasów Powstania Styczniowego starał się te wszystkie ideały zaszczepić w swoim młodym przyjacielu. I rzeczywiście, Wokulski również włączył się w powstanie styczniowe, walcząc za wolność ojczyzny. Jednak u niego zauroczenie romantyzmem przybrało także inne formy.

Również jego wiara w postęp naukowy i techniczny nie znika, mimo że sam porzuca eksperymenty – chętnie wspiera i interesuje się planami Geista i Ochockiego. Wokulski najpełniej z postaci w Lalce (na poły z prezesową Zasławską) wciela w życie ideał pracy u podstaw i pracy organicznej. Pomaga potrzebującym, a jego sklep zatrudnia kilkuset ludzi, polepszając ogólne, społeczne, narodowe dobro. Na wskroś pozytywistyczne są poglądy Wokulskiego w kwestii asymilacji Żydów. Wszystkich zresztą ludzi mierzy tą samą miarą, nie zważając na urodzenie, lecz na pracowitość i sumienność. Wokulski jest postacią niejednoznaczną. Nie jest to człowiek, któremu można by przypiąć jakąkolwiek artykuł strona: - 1 - - 2 - Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Dowiedz się więcej

Stanisław Wokulski – pozytywista. Można powiedzieć, że Stanisław Wokulski był modelowym przedstawicielem epoki pozytywizmu. W tym czasie główny nacisk społeczny kładziony był na pracę, przedsiębiorczość, wzrost gospodarczy i technologiczny społeczeństwa, a także na altruizm, pomoc biednym, zwiększanie komfortu życiowego ludzi ubogich, zwiększanie ich dostępu do opieki

Język polski, Pozytywizm Stanisław Wokulski - fikcyjna postać stworzona przez Bolesława Prusa, główny bohater powieści "Lalka". Jego postać w polskiej kulturze masowej stała się symbolem przedsiębiorczości. Wokulski pochodził z rodziny szlacheckiej. Gdy ojciec stracił majątek, Stanisław przyjął pracę subiekta w winiarni Hopfera. Kontakty ze studentami rozbudzają w nim chęć zdobycia wiedzy i wiarę, że nauka i praca mogą zmienić jego życie. Porzuca Hopfera, przenosi się do Rzeckiego, uczęszcza do Szkoły Przygotowawczej, a po jej ukończeniu podejmuje decyzję studiów w Szkole Głównej. Wciągnięty w przedpowstaniową konspirację, brał potem udział w powstaniu. Zesłany na Syberię, podjął się pracy naukowej, zdobył szerokie uznanie i powrócił do kraju mając nadzieję, że znajdzie tu szerokie pole działania. Rozczarował się szybko, Warszawa nie potrzebowała uczonych, a były powstaniec niepokoił swoją przeszłością w czasach "pokoju". Podczas pobytu na Syberii opracował plan swego działania dla dobra kraju, ale okazało się, że nikt go nie potrzebował. Małżeństwo z panią Małgorzatą, wdową po Janie Minclu, uczyniło go właścicielem sklepu i wkrótce dawne ideały zastąpiła przyziemna praca nad robieniem pieniędzy. Po śmierci żony powraca do swych zainteresowań naukowych i może po jakimś czasie uczony pokonałby filistra, gdyby nie nagła i gwałtowna miłość do Izabeli Łęckiej. By pokonać bariery dzielące kupca od arystokratki, Wokulski musi zwrócić na siebie uwagę, wedrzeć się do najlepszych domów warszawskich, ale by tego dokonać, potrzebuje wielkich pieniędzy. Pojechał więc na wojnę bułgarsko - turecką i zajmując się dostawami wojskowymi dziesięciokrotnie pomnożył swój majątek. Fortuna Wokulskiego stale rosła, czy to dzięki zwiększającym się obrotom sklepu, czy dzięki współpracy z obrotnym Suzinem, czy też w wyniku działania spółki do handlu ze Wschodem. Świadomość posiadanego bogactwa jest dla niego przyczyną rozterek wewnętrznych, prowadzących do ciągłego rozrachunku z samym sobą. By zdobyć pannę Izabelę, musi udawać wielkiego pana, jeździć własnym powozem, odbywać obowiązkowe spacery w Łazienkach, grać na wyścigach, rzucać garściami złote monety w czasie akcji filantropijnych, w których uczestniczyła ukochana kobieta, by sprawić jej przyjemność organizować kosztowne klaki dla wątpliwej wartości zagranicznych artystów, wreszcie wyrzec się sklepu, gdyż według panny Łęckiej, kupiec nie był godny jej ręki. Poczucie zdrady wobec siebie, wobec dawnych ideałów, powoduje coraz głębsze rozdarcie wewnętrzne. Mimo pogardy jaką często odczuwał dla siebie, Wokulski brnie dalej w drodze po rękę ubóstwianej kobiety. Gdy przekonał się, że ta, którą kochał i czcił, której składał w ofierze samego siebie, okazała się kobietą płytką, pustą i niewiele wartą, gotów był rozstać się z życiem, które straciło dla niego sens. Prus nie rozwiązał ostatecznie i wyraźnie losów Wokulskiego. Zasugerował dwie drogi: Wokulski wybrał samobójstwo lub współpracę z Geistem. Wokulski przegrał swe życie i jako romantyk i jako pozytywista. Przegrał je, gdy jako rycerz wolności bił się o Polskę, za co podzielił z innymi syberyjski los, a żyć mu dalej przyszło w kraju spętanym nie tylko niewolą polityczną, ale i niewolą umysłów i serc. Przegrał je, gdy jako romantyczny kochanek poświęcił wszystko dla kobiety, którą uczynił celem i sensem swego życia. Klęską skończyły się pozytywistyczne dążenia, by wiedzą i pracą służyć społeczeństwu. Nie pozwolono mu ulżyć doli tysięcy biedaków, co wiązał z działaniem spółki do handlu ze Wschodem, nie pozwolono by jego "lwia" energia została spożytkowana w pracy naukowej lub działalności gospodarczej. Wokulski jako romantyk Romantyczna biografia okresu młodości - udział w powstaniu i szybki awans społeczny Niezwykłe zdolności i szczęście - umożliwiają mu sukces finansowy i awans społeczny Nieszczęśliwa miłość - Wokulski jest nieszczęśliwie zakochany, a jego nieszczęście wynika z niemożności pokonania uprzedzeń klasowych. Miłość równocześnie motorem wszelkich jego działań: wyprawy po majątek na wojnę, wizyt w teatrze, podejmowanych operacji finansowych, a w końcu rezygnacji z handlu. Skłonność do idealizacji - niemal do końca Stanisław wyobraża sobie Łęcką, jako kobietę-anioła, marzy o niej, jest jej wdzięczny za najdrobniejszy przyjazny gest, spojrzenie. Dopiero scena w pociągu uświadamia mu, że jego ukochana jest wyrachowana i wiarołomna. Niestałość uczuciowa - na początku powieści Wokulski jawi się czytelnikowi, jako prawdziwy wulkan, kipiący życiem - wraca z olbrzymimi pieniędzmi i od razu je inwestuje: powiększa sklep, najmuje nowych subiektów, udziela się charytatywnie. Ale dramatyczne przeżycia wpływają na niego fatalnie - gorzka prawda o obiekcie jego miłości skłania go do podjęcia dramatycznej decyzji - próby samobójczej. Do końca czytelnik nie jest pewny, jak Wokulski skończył - czy zginął przysypany gruzami zamku, czy wyjechał, pozostawiając fortunę bez zarządcy i spadkobiercy. Poczucie wyobcowania - Wokulski obraca się w dwóch środowiskach: mieszczaństwie i arystokracji, w żadnym jednak nie czuje się dobrze. Wie, ża arystokracja ledwie akceptuje go w swoim gronie i to wyłącznie za względu na jego majątek. Zaś jego "koledzy po fachu", są zwyczajnie zazdrośni o powodzenie w interesach, stąd nieprawdziwe pogłoski, o jego rzekomych oszustwach i kochankach. Wokulski jako pozytywista Realizacja społecznego programu pozytywistycznego (praca organiczna i praca u podstaw) - Wokulski stara się podnieść poziom gospodarczy kraju: inwestuje w swój sklep, stwarza nowe miejsca pracy, stopniowo podnosi pensje swoim pracownikom, a jednocześnie interesuje się losem najuboższych: prostytutki Marii, Węgiełka, Wysockiego. Pomaga im w najtrudniejszych życiowych sytuacjach: znajduje pracę, funduje mieszkanie, organizuje ślub. Wciąż porównuje swój majątek z dochodami najuboższych i ma wyrzuty sumienia, gdyż miłość poniekąd odciąga go od spraw biedoty. Fascynacja nauką i techniką - wyniesiona jeszcze z młodości. Stanisław, mimo, że kocha Izabellę, jest rozdarty pomiędzy karierą naukową, a miłością. Podziwia młodego wynalazcą Ochockiego i profesora Geista, planuje pomóc im, ale nie jest w stanie zdobyć się na poświęcenie się nauce. Wierzy przy tym, w utopię techniczną - cudowne wynalazki (machiny latające), które są w stanie odmienić świat i człowieka (por. mit o szklanych domach z Przedwiośnia Żeromskiego). Zdolność do efektywnego działania - widać ją najlepiej po sposobie zdobywania Izabelli - stopniowo osacza ją, zaprzyjaźnia się z jej ojcem i ciotką, uzależnia Łęckich finansowo, w końcu wykorzystuje romantyczną scenerię jako tło do oświadczyn. Akceptacja ideałów tolerancji i asymilacji - co doskonale widać po stosunku Wokulskiego do Żydów. Warszawskie kupiectwo traktuje ich z pogardą, jak nieuczciwą konkurencję. Wokulski tymczasem nawiązuje z nimi znajomość, szczerze zaprzyjaźnia się z żydowskim lekarzem Szumanem, nie waha się przekazać im interesu. Żródła: teksty nadesłane Serwis matura jest serwisem społecznościowym, publikuje materiały nadesłane przez internautów i nie odpowiada za treść umieszczanych tekstów oraz komentarzy. Serwis matura dokłada wszelkich starań, aby weryfikować nadsyłane materiały oraz dbać o ich zgodność z polskim prawem.

I) oraz w kontekście powieści „Lalka” napisz jakie cechy pozytywisty i romantyka przewijają się w jego postawie. Szkole Głównej. Wiemy również o jego kontaktach z rosyjskimi naukowcami i pracy naukowej na Syberii jak również spotkanie z Geistem w Paryżu i chęć współpracy nad jego wynalazkiem.

"Lalka". Autor: Bolesław Prus. Bohaterowie: Izabela Łęcka, Ignacy Rzecki, Stanisław Wokulski, książę, Wysoccy... Wokulski. Romantyk czy pozytywista? Stanisław Wokulski żył na przełomie dwóch epok: romantyzmu i pozytywizmu. W okresie rozkładu społeczeństwa feudalnego a przed wykrystalizowaniem się społeczeństwa kapitalistycznego, który rozpoczął się poezją i poświęceniem dla ojczyzny, a skończył gonitwą za pieniądzem i pracą. W Wokulskim spotkało się dwóch ludzi: romantyk sprzed 1863 roku, niezrozumiany przez otoczenie wybitny indywidualista, oraz pozytywista lat siedemdziesiątych, który był zapalonym handlowcem i realistą. To wewnętrzne rozdarcie przyczyniło się do narastania życiowych dramatów i ciągłego konfliktu z otoczeniem. Stanisław Wokulski to główna postać powieści. Prowadzi bujne i interesujące życie. Jest synem zmarłego szlachcica. Jego dzieciństwo sięga czasów kierujących się romantycznymi hasłami, na bazie których ludzie budowali swoje szczęścia. Rozwój świadomości i kształtowanie się światopoglądu Wokulskiego przypadło na okres rządzący się romantycznymi prawami. Ogromny wpływ na obierane przez bohatera ideały miała ówczesna poezja, poezja mickiewiczowska. "Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci." Wpojone zasady i hasła nigdy nie umarły w Stanisławie, ale tkwiły w nim głęboko by zostać wykorzystanymi w przyszłości. Wokulski chcąc wyrazić swą miłość do ojczyzny, zaszczepiony romantycznym rewolucjonizmem, bierze udział w Powstaniu Styczniowym, za co zostaje zesłany na Syberię. Poświęca swoją młodość walce patriotycznej godzącej się z typową postawą młodego romantyka, która została wykreowana przez ojców ówczesnej epoki. Stanisław pragnie w ten sposób spełnić swe ideały, zaistnieć jako "dziecko romantyzmu". Ważniejszym jednak elementem romantycznej części bohatera jest jego tragiczna miłość do panny Izabeli Łęckiej. W oczach Wokulskiego uczucie to powinno być nieskazitelnym i wspaniałym. Nie zna on innej niż poetycka miłość rodem z utworów Mickiewicza. Stanisław jako zagubione w obcym świecie dziecko, szuka takiego uczucia u kobiety, która traktuje je jako zabawę. Te sprzeczności powodują, że historia miłości głównego bohatera jest z góry skazana na tragiczne zakończenie. Piotrowicz do reszty pochłonięty przez wir namiętności dąży nieustannie do samozagłady, do zniszczenia szczęścia, na które ciężko pracował. Swe działania podporządkowuje temu uczuciu. Próbuje przełamać bariery społeczne dzielące go od wybranki serca. Idealizowanie miłości znacznie ułatwia mu podejmowanie kolejnych desperackich kroków. Ślepota doprowadza go do klęski, która jest bliźniaczą siostrą panny Łęckiej. Miłość ta niewątpliwie ukazuje kolejną romantyczną cechę postaci Stanisława. Przeciwstawianie się konwenansom, wewnętrzny bój prowadzący do próby samobójstwa nadają mu typowych cech bohatera romantycznego. Wokulski ponosi klęskę. Znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Możemy się jedynie domyślać jaką drogę obierze bohater. Śmierć w zasławskim zamku? Kariera naukowa w paryskich pracowniach? Otwarta kompozycja powieści wprowadza nastrój tajemniczości, który jest charakterystyczny dla romantyczności. Pojawiają się pytania, na które nie ma odpowiedzi. Co? Jak? Gdzie? Pozostają przypuszczenia, spekulacje. Wokulskiego określa się mianem romantyka zabłąkanego w epoce pozytywizmu. Kultywuje on bowiem wiedzę, pomimo ciężkich warunków życiowych. Walczy z głosem serca. Boi się utracić rozsądek i zdolność do racjonalnego postrzegania rzeczywistości. Jest żądny wiedzy. Pogłębia ją czytując wybraną literaturę popularnonaukową, uczęszcza na wykłady w Szkole Przygotowawczej oraz Szkole Głównej. Utrzymuje ożywione kontakty z naukowcami rosyjskimi. Swojej pracy nie przerywa nawet podczas pobytu na Syberii, a po powrocie do ojczyzny pragnie ją jeszcze zacieklej kontynuować. Nie pozwala mu na to jednak podjęta u Mincla praca. Stanisław zdobywa duży majątek. Zawdzięcza to swej wytrwałości oraz zaciętości w dążeniu do celu. Podziwia Ochockiego i Geista, którzy stali się niewolnikami nauki. Pragnie wymieniać z nimi spostrzeżenia dotyczące nowych wynalazków, a czasem nawet głęboko zastanawia się nad podjęciem wspólnych działań w kierunku wcielenia pomysłów w życie. Nie posiada jednak tyle silnej woli, która pozwoliłaby mu porzucić życie wśród ludzi dla całkowitego poświęcenia się pracy nad maszynami latającymi oraz metalami lżejszymi od powietrza. Marzy o stworzeniu wynalazku, który mógłby przyczynić się do rozwoju nauki, dać ludziom wymierne korzyści. Wokulski jest realizatorem postulatu pracy organicznej, która zakłada, że jednostka bogacąca się ma wpływ na wzrost zamożności narodu. Stanisław rozbudowuje swój sklep. Zakłada spółki handlowe, dzięki którym ożywia się gospodarka. W konsekwencji realizuje także hasła związane z pracą u podstaw, czyli poszerzanie świadomości i poprawa sytuacji wśród najniższych warstw społecznych. Bohater zauważa nędzę biedoty, stara się jej pomóc. Jest świadomy, że nie wskóra nic globalnie, na dużą skalę, dlatego skupia się na poszczególnych jednostkach. Do tego działa charytatywnie oraz filantropijnie, wspierając ważne cele społeczne. Stanisław Wokulski to człowiek z przełomu diametralnie różnych epok. Jego osobowość, motywy działania, wartości, którym hołdował trafnie ujął doktor Szuman, potwierdzając przyczyny upadku bohatera: "Romantycy muszą wyginąć to darmo; dzisiejszy świat nie dla nich (...). W zepsutym, zdegenerowanym społeczeństwie, zmarnowały się zdolności i energia Stacha, który był "wodzem bez armii", nieszczęśliwym i niezrozumianym." Wokulski reprezentuje "stracone pokolenie". Zginął on "przygnieciony resztkami feudalizmu", systemem konwenansów i kanonów arystokracji, których uosobieniem jest panna Izabela. Istnieje wiele cech osobowości Wokulskiego przemawiających za jego romantycznym podejściem do życia (nawet majątek zrobił z miłości do Łęckiej), jednak nie trudno odnaleźć również pozytywistyczne elementy stosunku bohatera do świata. Można powiedzieć, że reprezentuje on idealistów epoki pośredniej, z pogranicza romantyzmu i pozytywizmu. Dzięki połączeniu cech charakterystycznych obu tych epok, patrząc na życie Wokulskiego odnosimy wrażenie ogromnego bogactwa przeżyć i niezwykle interesującej egzystencji.

POZYTYWIZM Pozytywizm wywodził się z nurtu filozoficznego oświecenia, który przeciwstawiał się metafizyce, a więc wszelkim teoriom idealistycznym, nienaukowym, trudno przyswajalnym przez umysł ludzki, a budował wiedzę o świecie na badaniu faktów dostępnych rozumowi i sprawdzalnych empirycznie. Rozwój pozytywizmu w Europie… Czytaj dalej →

^{Stanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści Bolesława Prusa pod tytułem “Lalka”, którego warto bliżej poznać. Stanisław urodził się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, która straciła majątek. Jest on mężczyzną dojrzałym, ma bowiem ponad czterdzieści lat, a więc życie zdążyło go wiele nauczyć. Dowodem na to, że Stanisław jest mężczyzną dojrzałym, jest również jego postura. Gdy Wokulski szykował się na obiad u Łęckich dowiedzieliśmy się, że “obcisły strój najlepiej uwydatniał jego atletyczne kształty". Jego muskularna budowa przypominająca budowę atlety jest niewątpliwie dodatkowym, przyjemnym aspektem postrzegania jego postaci. Wniosek jest taki, że cechuje się on także dużą siłą fizyczną. Wokulski w oczach kobiet postrzegany jest za mężczyznę atrakcyjnego, choć zdarzają się wyjątki, jakim jest chociażby Pani Izabela Łącka. Arystokratkę bardzo odrzucało od Pana Stanisława to, że jego ręce były silnie czerwone. W rzeczywistości kryje się za tym jednak historia, bowiem Wokulski odmroził sobie owe ręce na Syberii, gdzie został zesłany za udział w powstaniu styczniowym. Stanisław w młodości pracował w sklepie u Hopfera. Nic nie zmieniło jednak faktu, że bardzo chciał się on kształcić, wstąpił więc do Szkoły Przygotowawczej, a następnie do Szkoły Głównej. Ojciec, żyjący marzeniami o odzyskaniu majątku ziemskiego, źle patrzył na naukowezainteresowania młodego Stanisława. Ten mimo wszystko pozostawał uparty – w dzień pracował w winiarni Hopfera, a nocami uczył się. Chęć potęgowania swojej wiedzy to typowacecha pozytywisty. Studia rzucił, aby wziąć udział w Powstaniu Styczniowym. Walka narodowowyzwoleńcza jest z kolei silnie związana z epoką romantyzmu, bowiem romantycy robili wszystko w imię wolności. Po powrocie z Syberii Stanisławowi bardzo ciężko było znaleźć pracę, jednak przy pomocy swojego przyjaciela Ignacego dostał on posadę w sklepie u Minclów. Pół roku później Wokulski ożenił się z wdową po Janie Minclu – Małgorzatą. Kobieta bardzo kochała Stanisława, niestety jednak bez wzajemności. Dla Wokulskiego, o czym wiedzieli nawet inni ludzie, małżeństwo to było swego rodzaju szansą, dzięki której miał zapewniony dobrobyt. Wokulski całe dnie spędzał w sklepie, przestał zajmować się nauką. Po pięciu latach małżeństwa owdowiał. Po śmierci żony Wokulski zaczął stronić od ludzi, bez efektu próbował wrócić do naukowych zainteresowań. Tego rodzaju miłość nie jest powiązana z tą, którą przeżywali romantycy. Dla romantyków miłość była kosmiczną siłą, która pojawia się nagle i zmienia cały bieg życia. To właśnie ta miłość była dla nich natchnieniem, a w przypadku Stanisława wyglądało to zupełnie odwrotnie. Sytuacja zmienia się, gdy pewnego razu trafia on do teatru, w którym dostrzega Izabelę Łącką. Spotkanie jej okazało się być przełomowym momentem w życiu bohatera. Wokulski zakochał się w Izabelii od pierwszego wejrzenia i to właśnie ta miłość spadła na niego jak wspomniana wcześniej “kosmiczna siła”. To właśnie to ogromne uczucie, którym obdarzył Izabelę, wyreżyserowało jego losy. Stanisław wiedział, że jedynym sposobem, aby przypodobać się arystokratce, jest posiadanie ogromnego majątku. Od tej pory postanowił robić wszystko, aby go zdobyć - wyjechał chociażby na wojnę rosyjsko-turecką, która była pierwszym krokiem w stronę poszerzenia jego dobytku. Starał się przypodobać arystokratycznemu towarzystwu, upodobnić się do niego: kupił powóz i jeździł na spacery do Łazienek, chodził do teatru i na wyścigi, dawał hojne datki na dobroczynność. Wykupił nawet kamienicę Łęckich za większą cenę, niż była podana, aby}

Dopisz Pytania Do Podanych Odpowiedzi Wykorzystaj Wyrazy Podane W Nawiasach. Pat and neville are away in the country. Użyj zaimków pytajnych welcher, welche, welches lub was für ein, was für eine w odpowiedniej formie. Dopisz pytania do podanych odpowiedzi. Wykorzystaj wyrazy podane w from brainly.pl Zapisz swoje odpowiedzi w zeszycie.uzupełnij dialog. She hasn't studied any […]

Stanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści pt. „Lalka” Bolesława Prusa. Jest to człowiek epoki przejściowej, łączący w sobie typowe cechy dla romantyka i pozytywisty. Wokulski jest przedstawicielem bogatego mieszczaństwa. Z miłości do arystokratki wyjechał, aby pomnożyć swój majątek. Praca dla bohatera jest podstawową wartością. Chętnie pomaga ubogim ( praca w podstaw), zakłada spółkę do handlu ze Wschodem (praca organiczna). Fascynuje go nauka, to właśnie dla niej poświęcił lata swojej młodości. Zdobywanie wiedzy motywuje go do artykuł aby odblokować treśćStanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści pt. „Lalka” Bolesława Prusa. Jest to człowiek epoki przejściowej, łączący w sobie typowe cechy dla romantyka i pozytywisty. Wokulski jest przedstawicielem bogatego mieszczaństwa. Z miłości do arystokratki wyjechał, aby pomnożyć swój majątek. Praca dla bohatera jest podstawową wartością. Chętnie pomaga ubogim ( praca w podstaw), zakłada spółkę do handlu ze Wschodem (praca organiczna). Fascynuje go nauka, to właśnie dla niej poświęcił lata swojej młodości. Zdobywanie wiedzy motywuje go do pracy. Stanisław to jednak człowiek żyjący uczuciami poprzedniej epoki. Przeżył nieszczęśliwą miłość, której powodem było wewnętrzne rozdarcie i skłonność do depresji. Czytając poezje Mickiewicza rozpoznaje uczucie, które nigdy nie znajdzie spełnienia, gdyż pokochał „ pannę wysokiego urodzenia”. Jego kochanka wymaga od niego szlacheckiego pochodzenia, co było sprzeczne z pozycją Wokulskiego. Wokulski wychowywał się na lekturach Mickiewicza. Można je nazwać tak zwanymi „ książkami zbójeckimi”, które ukształtowały w bohaterze ideał kobiety. Takiego idealnego wzorca kochanki poszukiwał i uznał, że Izabela Łęcka może spełniać owe wymagania. Jednak rzeczywistość była inna. Łęcka okazała się pustą, pozbawioną uczuć kobietą, niezasługującą na miłość Wokulskiego. Ale Stanisław poprzez postawę romantyka tego nie zauważył. Dzieła Mickiewicza stały się przyczyną konfliktów Wokulskiego z samym sobą, klęski, a nawet upadku, czego skutkiem była próba popełnienia samobójstwa. Patriotyzm także przyczynił się w jakiejś mierze do porażki bohatera. Udział w powstaniu styczniowym jest symbolem bezgranicznego poświęcenia się ojczyźnie. Miłość tą odczytuje również w poezji Mickiewicza: „tyś oddał narodowi, coś miał najlepszego”. Naród jest uznany przez Wokulskiego za przyczynę porażki „to oni są wini twoim, moim i naszym nieszczęściom”. Myślę, ze Wokulski przegrał swoje życie jako romantyk i jako pozytywista. Jako romantyczny kochanek poświęcił wszystko dla kobiety, którą czynił sensem i celem swojego życia. Kochał kobietę, która była dla niego bóstwem, nigdy jednak nie doczekał się odwzajemnienia uczuć. Wychowany na romantycznej poezji Mickiewicza, zakochany w jednej kobiecie, nie potrafił już odnaleźć innej miłości. Natomiast jako pozytywista był przekonany, ze pracą i wiedzą zmieni swoją pozycję w społeczeństwie, wstąpi do świata salonów i będzie żył jak arystokracja. Jednak było to niemożliwe.

Edison- żarówka. Thomas Alva Edison (ur. 11 lutego 1847, zm. 18 października 1931) - jeden z najbardziej znanych i twórczych wynalazców na świecie, przedsiębiorca.Samouk, od 1927 członek Narodowej Akademii Nauk w. poleca 85 %. Język polski. Społeczeństwo i trzy pokolenia idealistów w "Lalce". Złożoność charakteru Wokulskiego.

Wokulski opisuje je w sposób typowy dla romantyka, niemniej słowami precyzyjnymi i godnymi pozytywisty. W rozmowie z Rzeckim przyznaje, że potrafiło zaatakować go znienacka napływem dziwnej melancholii, pozostało z nim też aż do czasu powrotu do Polski.

CV pozytywisty. 2. Praca u podstaw. 1. Praca organiczna. 3. Tolerancja religijna. 4. Emancypacja kobiet. Tak! Wokulski powołuje spółkę handlową, prowadzi sklep, daje pracę innym, tworzy warunki do bogacenia się społeczeństwa. Tak! Wokulski jest filantropem. Pomaga ubogim, ale robi to mądrze. BUZB0.