Zwykle rozpoznanie opiera się na wykonaniu badania ultrasonograficznego, które pozwala na dokładnym zobrazowaniu tkanek miękkich w obrębie mięśni łydki. Niekiedy sytuacja wymaga także przeprowadzenia badania MRI, czyli rezonansu magnetycznego. Leczenie zapalenia ścięgna Achillesa może trwać nawet 6 miesięcy.

fot. Adobe Stock Zapalenie zatok jest częstą infekcją, która w wielu przypadkach samoistnie mija, jednak czasami może prowadzić do bardzo ciężkich powikłań. Nie należy lekceważyć objawów zapalenia zatok. Szczególnie, że mogą one być mylnie interpretowane jako przeziębienie lub alergia, przez co chory może przez długi czas leczyć się nieprawidłowo lub nie podejmować w ogóle leczenia. Spis treści: Objawy ostrego zapalenia zatok Objawy przewlekłego zapalenia zatok Przebieg zapalenia zatok Rozpoznanie zapalenia zatok (badania) Objawy ostrego zapalenia zatok Ostre zapalenie zatok to stan zapalny błony śluzowej zatok trwający mniej niż 12 tygodni (na ogół 3-4 tygodnie). Ma ostry i nagły początek. Najczęstszą przyczyną choroby są wirusy, podobnie jak w przypadku nieżytu nosa związanego z przeziębieniem. Jeśli katar nie ustępuje w ciągu 10 dni, można podejrzewać, że infekcja objęła zatoki. Typowe dla zapalenia zatok są katar i obrzęk śluzówki nosa oraz naprzemienne występowanie objawów, ustępowanie ich i nawracanie. Główne objawy ostrego zapalenia zatok to: obfita wodnista wydzielina z nosa, przekrwienie i obrzęk błony śluzowej nosa, podwyższona temperatura ciała, ból twarzy nad zajętą zatoką, ból głowy (często narastający przy pochylaniu głowy), spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, uczucie rozpierania w okolicy zatok, kaszel, zaburzenia węchu. Należy pamiętać, że ból zatok nie jest typowym objawem zapalenia zatok, bardzo często tego rodzaju dolegliwości świadczą o innych problemach, na ogół - migrenie. Dlatego uskarżanie się wyłącznie na ból zatok nie stanowi kryterium rozpoznania stanu zapalnego. Więcej: Ból zatok – skąd się bierze i jak mu zaradzić? Jeśli zapalenie zatok ma przyczynę bakteryjną, to chory może zaobserwować nieco inne objawy: wydzielina z nosa staje się ropna i gęsta, katar jest często jednostronny, występuje jednostronna tkliwość w okolicy policzka, ból w okolicach zęba po jednej stronie, pogorszenie objawów po wcześniejszej krótkotrwałej poprawie. Ostre zapalenie zatok przeważnie ustępuje samoistnie. W ciągu 48 godzin chory powinien odczuć poprawę samopoczucia i złagodzenie objawów. Jeżeli podejrzewa się przyczynę bakteryjną, to konieczne jest zgłoszenie się do lekarza i przyjmowanie antybiotyku. Objawy przewlekłego zapalenia zatok Przewlekłe zapalenia zatok trwa dłużej niż 12 tygodni i charakteryzuje się trwałymi zmianami w błonie śluzowej zatok. Mogą prowadzić do niego inne stany zapalne, również spowodowane alergią, polipy w nosie, urazy, krzywa przegroda, a także choroby przyzębia. Przewlekłe zapalenie zatok objawia się: bólem twarzy, bólami głowy (są mniej nasilone, ale długotrwałe) wydzieliną z nosa, często zielony katar lub żółty, niedrożnością nosa, nudnościami, bólem w uszach, nieprzyjemnym zapachem z ust. Osoba z przewlekłym zapaleniem zatok może często pochrząkiwać i pokasływać, co jest spowodowane podrażnieniem gardła przez spływającą po nim wydzielinę. Przebieg zapalenia zatok Zapalenie zatok przebiega fazowo. W fazie ostrej objawy są bardziej nasilone, wydzielina wodnista, a choroba przypomina przeziębienie. W większości przypadków infekcja przemija niezależnie do leczenia. W rzadkich przypadkach (2% wszystkich ostrych zapaleń nosa i zatok) dochodzi do nadkażenia bakteryjnego. W tym przypadku konieczna jest interwencja lekarza i przyjmowanie antybiotyku. Zapalenie zatok może przejść w fazę przewlekłą, którą rozpoznaje się, gdy objawy występują ponad 12 tygodni. Jednocześnie badanie obrazowe uwidacznia stałe zmiany w błonie śluzowej zatok. Charakterystyczne w przebiegu przewlekłego zapalenia zatok jest to, że objawy nasilają się i zmniejszają (fazy zaostrzeń i remisji). Rozpoznanie zapalenia zatok (badania) Zapalenie zatok jest rozpoznawane na podstawie objawów i czasu ich trwania. Szczególnie w ostrej fazie choroby lekarz może z samego wywiadu stwierdzić, że nieprzyjemne dolegliwością są spowodowane zajęciem zatok. Jednak w niejasnych albo długotrwałych przypadkach, specjalista (najczęściej laryngolog) powinien zlecić dodatkową diagnostykę. Pomocniczymi badaniami w rozpoznaniu zapalenia zatok są: badania obrazowe: tomografia zatok, rezonans magnetyczny zatok, morfologia krwi i OB - przy podejrzeniu bakteryjnego zapalenia zatok, posiew na podstawie pobranej wydzieliny - przy podejrzeniu przewlekłego zapalenia zatok, badania mikrobiologiczne - w razie, gdy antybiotyki nie pomagają, można wykonać badania płynu z nakłucia zatoki, endoskopia nosa i zatok, rynoskopia. W przypadku zauważenia u siebie objawów zapalenia zatok, nie należy zwlekać z wizytą u lekarza. Infekcja może prowadzić do ciężkich powikłań: zapalenia kości i szpiku, utraty wzroku, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, ropnia mózgu lub zakrzepicy zatoki jamistej. Objawami powikłań zapalenia zatok dotyczącymi mózgu mogą być silne bóle głowy, wysoka gorączka, zaburzenia świadomości, drgawki - symptomy dość szybko postępują. Więcej o zatokach:Płukanie zatok – kiedy i jak wykonywać irygację zatok?Zapalenie zatok - objawy i leczenie, co na ból zatokDomowe sposoby na zatoki: inhalacje, okłady, nawilżanie, napary i płukanie zatokJak szybko i skutecznie oczyścić zatoki? [Porady]Woda utleniona na zatoki – jak ją przygotować i stosować? [INSTRUKCJA]Katar zatokowy świadczy o zapaleniu zatok. Jak się go pozbyć?Leki na zatoki - jakie wybrać? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

^{Ból można klasyfikować w zależności od jego lokalizacji, natężenia, przyczyny powstania, czasu trwania lub podatności na leczenie. Wyróżnia się 2 podstawowe rodzaje bólu: ból przewlekły (chroniczny) – to długotrwały ból o umiarkowanym nasileniu, uporczywy i nawracający, często uniemożliwiający normalne funkcjonowanie;} Examples Schudł coraz bardziej, uskarżając się na bóle żołądka. Lecz jak można być przygotowanym na śmierć pięćdziesięciodwuletniego mężczyzny, który nigdy nie uskarżał się na zdrowie? Literature Syn uskarżał się na nią, więc w końcu zainstalowałem w domu kamerę. Literature Ja przecież nie uskarżam się na stemplowanie i nie narzucam wam nowej taryfy jak dyrekcja w Montsou Literature Szkodzi to europejskiemu przemysłowi przetwórczemu, którego przedstawiciele uskarżają się na nieuczciwą konkurencję. Europarl8 Pani Ruby, zawodowa i niereformowalna burdelmama, uskarża się na fakt, że współczesne kobiety są zbyt rozwiązłe. Literature Marha wyglądała na zmęczoną i spragnioną, ale nie uskarżała się na to, nie prosiła o okazanie gościnności. Literature Od tej pory Ray uskarżał się na ten artykuł każdemu, kto chciał go słuchać. Literature Cantor nigdy nie uskarżał się na szablonowe myślenie i nadmierny szacunek do konwencji. Literature Znoście jedni drugich i ochoczo przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na innego. (...) jw2019 Raczej nie był to guz mózgu, bo pacjent nie uskarżał się na bóle ani zawroty głowy. Literature W 1922 i 1923 roku, kiedy uskarżała się na „ospałość i osłabienie”, wymagała wręcz specjalnej kuracji. Literature Wszystkie one uskarżają się na te same nieprzyjemne doświadczenia. Literature Owszem, jestem stary, ale nie zamierzam uskarżać się na postęp. Literature Nikt nie uskarżał się na ograniczone menu. Literature Ale trudno uskarżać się na matkę, która na zewnątrz jest taka cudowna. Literature Jak to ongi wspomniał Deoch, nie należała do osób uskarżających się na samotność. Literature Ludzie często uskarżają się na przeszkody, które uniemożliwiają im wykonywanie ich pracy. Literature Jan Bondeson opowiada o głośnym w XVII wieku przypadku dwunastolatka, który uskarżał się na skurcze brzucha. Literature Czy on aby nie uskarżał się na ból pleców? Literature Sonea słyszała, jak inni nowicjusze uskarżali się na ból głowy, więc posta nowila zostawić dziewczynę w spokoju. Literature A potem, jako ludzie rozumni i wrażliwi, będziemy uskarżać się na okropności wojny. Literature Jak należało się spodziewać, ludzie mieszkający nad brzegiem rzeki uskarżali się na te nieustanne hałasy. Literature Po jakimś czasie posadził ją przed sobą na koniu, choć nie uskarżała się na zmęczenie. Literature Optymizm a zmęczenie i jakość życia w zaawansowanej chorobie nowotworowej. Optymizm może pomóc w uporaniu się z doznaniami somatycznymi towarzyszącymi chorobie nowotworowej, wpływa na mniejsze uskarżanie się na ból oraz obniżony nastrój. Co wnosi optymizm i kiedy pacjent onkologiczny jest dobrze zaopiekowany mówi Agnieszka ABY położyć kres wykorzystywaniu dziecka, trzeba wpierw ten problem dostrzec. W licznych książkach poświęconych tej tematyce specjaliści wymieniają wiele symptomów, na które rodzice powinni zwracać uwagę. Należą do nich: uskarżanie się na ból przy oddawaniu moczu lub kału, infekcje narządów rozrodczych, otarcia i zranienia w okolicach genitaliów, raptowne pojawienie się moczenia nocnego, utrata apetytu bądź inne zaburzenia związane z jedzeniem, przedwczesna zmysłowość w sposobie bycia, nagły lęk związany z przebywaniem w pewnych miejscach, na przykład w szkole lub w niektórych częściach domu, napady panicznego strachu, przesadny lęk przed rozbieraniem się, obawa przed przebywaniem sam na sam z kimś znajomym oraz skłonność do samookaleczeń. Wystrzegaj się jednak pochopnych wniosków. Większość tych symptomów wcale nie musi oznaczać, że twoje dziecko jest wykorzystywane. Każdy z nich może sygnalizować zupełnie inny problem. Jeżeli jednak dostrzegasz u dziecka niepokojące objawy, spróbuj delikatnie poruszyć tę sprawę, mówiąc na przykład: „Gdyby cię ktoś dotykał w taki sposób, że byłoby ci niemiło, zawsze możesz mi o tym powiedzieć, a ja zrobię wszystko, żeby cię ochronić. Czy coś takiego już ci się przytrafiło?” (Przypowieści 20:5). Jeśli dziecko ci wyjawi, że jest wykorzystywane pod względem seksualnym, na pewno będzie to dla ciebie wstrząsem. Ale pamiętaj: twoja reakcja odegra zasadniczą rolę w procesie powrotu dziecka do równowagi. Jest ono przytłoczone nieznośnym brzemieniem i potrzebuje twojej „dorosłej” pomocy, by je zrzucić. Pochwal dziecko za to, iż zdobyło się na odwagę i ci się zwierzyło. Wciąż je zapewniaj, że zrobisz wszystko, aby było bezpieczne, że całą winę ponosi sprawca, a nie ono, że wcale nie jest „złe” i że naprawdę je kochasz. Niektórzy prawnicy radzą, żeby jak najszybciej zgłaszać odpowiednim władzom wypadki nadużyć seksualnych. W pewnych krajach jest to wymóg prawa. Z kolei w innych system prawny stwarza niewielkie szanse na ukaranie winowajcy. A co wtedy, gdy napastnikiem jest ktoś najbliższy: współmałżonek? Niestety, wiele kobiet nie podejmuje wtedy zdecydowanych kroków. Z całą pewnością niezmiernie trudno jest stanąć oko w oko ze wstrząsającą rzeczywistością, iż partner wykorzystuje dziecko. Więzy uczuciowe bywają ogromnie silne, niejednokrotnie w grę wchodzi również zależność finansowa. Pokrzywdzona matka zdaje sobie zazwyczaj sprawę, że wydanie męża może go kosztować utratę rodziny, pracy i dobrego imienia.* Ale w rzeczywistości zbierze on po prostu to, co posiał (Galacjan 6:7). Z drugiej strony niewinne dzieci mogą stracić o wiele więcej, jeśli się im nie zaufa i nie zapewni ochrony. Zagrożona jest cała ich przyszłość. Nie mają tyle sił, co dorośli. Uraz może wyryć piętno na ich psychice i spaczyć ich stosunek do życia. To one potrzebują czułej opieki i mają do niej prawo (porównaj 1 Mojżeszową 33:13, 14). Opiekunowie powinni więc robić wszystko, co w ich mocy, żeby w rozsądny sposób chronić dzieci! Wielu odpowiedzialnych rodziców postanawia zapewnić poszkodowanemu dziecku fachową pomoc. Upewnij się jednak, czy dany specjalista uszanuje twe przekonania religijne — tak samo, jak byś postąpił wtedy, gdybyś potrzebował skorzystać z usług chirurga.* Pomóż dziecku odzyskać poczucie godności osobistej, bezustannie okazując mu rodzicielską miłość.

Słownik synonimów wyrażenia użalanie się. W niniejszym słowniku synonimów języka polskiego dla wyrażenia użalanie się znajduje się łącznie 61 synonimów. Synonimy te podzielone zostały na 3 różne grupy znaczeniowe.

Przebudzenie - Polacy są narodem, który posiada najwyższy wskaźnik wśród krajów europejskich, jeżeli chodzi o częstotliwość zakupu i korzystania z medykamentów. Gdzie istnieje granica między zażywaniem wyrobów medycznych, a lekomanią? Spis treści1 Lekomania – choroba naszych czasów2 Lekomania – gdzie jest granica?3 Jak leczyć lekomanię?4 Lepiej zapobiegać niż leczyć Lekomania – choroba naszych czasów Współczesny styl życia cechuje się narzuconymi, wysokimi oczekiwaniami społecznymi oraz niezwykłym tempem, które dotykają niemal każdej sfery ludzkiego życia. Nie ma praktycznie miejsca na słabość, ból, wszelkie niedoskonałości. Dodatkową presję zwiększają otaczające zewsząd reklamy leków oraz suplementów, które zapewniają o palącej potrzebie szybkiego i skutecznego uśmierzenia doskwierającej dolegliwości. Ponadto, dostępność leków w Polsce bez recepty jest wciąż duża. Poza aptekami, można je nabyć praktycznie w każdym sklepie spożywczym oraz na stacjach benzynowych. Coraz częściej mówi się o wprowadzeniu rządowej reglamentacji oraz wdraża się specjalne kampanie edukacyjne, które mają za zadanie wpłynąć na niepokojące zjawisko. Przykładem jest projekt „Lek bezpieczny”, utworzony przez Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Badacze, próbując ustalić źródło tak chętnie kupowanych i zażywanych leków oraz suplementów diety, wskazują, że Polacy skarżą się na odczuwanie niezwykle silnego bólu, który muszą likwidować za pomocą tabletek przeciwbólowych. Najbardziej niepokojące, że połowa uczestników wspomnianego badania nie miała więcej niż 23 lat oraz przyznaje, że przed zażyciem nie czytała ulotki informacyjnej ani nie konsultowała przyjmowanego leku z odpowiednim lekarzem. Niestety te wszystkie czynniki sprzyjają pojawieniu się jednego z najbardziej niebezpiecznych nałogów, jakim jest lekomania. Lekomania – gdzie jest granica? Jak podaje Słownik Języka Polskiego, z lekomanią mamy do czynienia, kiedy dochodzi do „nadużywania leków w wyniku uzależnienia się od nich”. To czy mamy do czynienia z takim zjawiskiem, powinno być ściśle powiązane z diagnozą i kontrolą lekarską niż tylko samodzielną i powierzchowną oceną. Jeżeli nadmierne używanie leków jest sprzężone z występującą chorobą czy zaburzeniami psychicznymi, tym bardziej racjonalna samoocena swojego stanu jest w zasadzie niemożliwa do przeprowadzenia. Jeżeli podejrzewa się tego typu skłonności u kogoś z bliskiego otoczenia, z pewnością alarmującym objawem będzie zażywanie leków w dawkach przekraczających normy zalecane na ulotce oraz częste uskarżanie się na odczuwany ból i niemożność zlikwidowania uczucia, a wręcz narastający niepokój, jeśli okres nie przyjmowania danego leku znacząco się wydłuża. Jak widać, granica jest bardzo subtelna i potrzeba niezwykłej wrażliwości i czujności, aby w odpowiednią porę zauważyć zagrożenie, zanim będzie się mieć do czynienia z prawdziwym uzależnieniem psychicznym oraz fizycznym. Jak leczyć lekomanię? W zależności od skali natężenia problemu, leczenie przybiera różne formy, lecz zawsze powinno być przeprowadzone pod stałym nadzorem wykwalifikowanego w dziedzinie uzależnień psychiatry. Najcięższe przypadki wymagają przebywania w specjalnych ośrodkach, natomiast początkowe stadium choroby może przybrać formę leczenia, w postaci uczęszczania na systematyczne wizyty w poradniach psychologicznych czy zaangażowania w grupy wsparcia dla osób uzależnionych od środków medycznych. Zazwyczaj pacjent uzależniony od leków zdradza tendencje do innych nałogów, chociażby do nadmiernego spożywania alkoholu, papierosów, również środków psychoaktywnych w postaci narkotyków. Dlatego lekomanię bardzo często leczy się w ośrodkach, które zajmują się wszystkimi, wspomnianymi nałogami. To właśnie w ośrodkach odwykowych, szpitalach lub prywatnych klinikach, należy szukać fachowej pomocy. Tylko odpowiednio szybko wprowadzony program terapeutyczny potrafi skutecznie zatrzymać rozwój choroby, a nawet poddać remisji. Lepiej zapobiegać niż leczyć Rządowa profilaktyka polega na wprowadzeniu projektów edukacyjnych, które będą obowiązywać już na etapie szkolnym. W ramach programu „Lek bezpieczny dla dziecka” celem jest uświadomienie, kiedy i w jakich okolicznościach zażywa się leki, w tym suplementy diety oraz jakie posiadają skutki uboczne. Celem jest burzenie szkodliwych stereotypów, które wciąż egzystują w społeczeństwie.

W naszym słowniku wyrazów bliskoznacznych języka polskiego dla słowa lament znajduje się łącznie 141 synonimów. Synonimy te podzielone zostały na 10 różnych grup znaczeniowych. Synonimy te podzielone zostały na 10 różnych grup znaczeniowych.

Słownik Określeń KrzyżówkowychLista słów najlepiej pasujących do określenia "uskarżanie się na ból potocznie":SKARGALAMENTPŁACZŻALESZLOCHPIECORKAKUPADZIURARYBARAKUTYSKIWANIEDESPERACJAŻALMARUDZENIEBEKŁKANIEGDERANIEWYMÓWKASPAZMYSłowoOkreślenieTrudnośćAutorLEKna ból gardła★★★RWAból nerwu kulszowego★★APAPlek dobry na ból★★★MĘKIból, cierpienie★★★AKRONdawny środek na ból gardła★★★BALSAMcoś, co ukoi ból★★★KŁUCIEostry, punktowy ból★★★SKURCZpowoduje ból mięśnia★★★UDRĘKAból, strapienie★★★ŻAŁOBAból po śmierci kogoś bliskiego★★★ISCHIASból wzdłuż nerwu kulszowego★★★LUMBAGOból korzonków★★★MIGRENAsilny ból głowy★PANADOLusuwa ból (lek)★★★ROZPACZból, smutek, żałoba★★★RATOWNIKsłużbowo się smaży na plaży★★★sylwekSTĘKANIEuskarżanie się na ból★★★TYMIANEKz niego napar na ból gardła★★★CIERPIENIEból★CZAROWNICAniestety, dziś też się na nią poluje★★★★sylwek

role, w których specjalizuje się aktor ★★★ GRDYKA: rusza się pod brodą ★★★ KRYZYS: załamanie się gospodarki ★★★ BLEJTRAM: na nim rozpina się płótno ★★★ IDEOWIEC: kieruje się szczytnymi celami ★★★ STĘKANIE: uskarżanie się na ból ★★★ MÓZGOWIEC: pot. człowiek zajmujący się twórczą pracą

Witam, Siedmioletni synek od dłuższego czasu uskarża się na bóle głowy i brzucha, swędzenie okolic odbytu, ma obniżoną temperaturę, co miesiąc, dwa pojawiają się naprzemiennie ostre biegunki lub wymioty a u lekarza byłam zbywana, że to od kataru albo że wirus jakiś. Ostatnio zaczął tracić na wadze więc dostałam skierowanie do gastrologa, niestety termin dość odległy. Co może się z nim dziać? Krwi utajonej w kale nie stwierdzono. KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu Chusta lekarska - opatrunek klatki piersiowej Chusta lekarska może zostać użyta do wykonywania opatrunków. Ekspert - lek. Łukasz Dubielecki wyjaśnia, jak opatrzyć klatkę piersiową za pomocy trójkątnej chusty. Dziecko wymaga diagnostyki pod kątem celiakii, chorób zapalnych jelit. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Gorączka i bóle brzucha u 7-latka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Co oznacza silny ból brzucha w dolnej części u dziecka? – odpowiada Dr n. med. Jolanta Uchman Wymioty i swędzenie odbytu u 3-latka – odpowiada Lek. Karina Kachlicka Czy dziecko ma refluks? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Dlaczego dziecku schodzi skóra koło odbytu? – odpowiada Dr n. med. Jolanta Uchman Co oznacza ta krew w stolcu u dziecka? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Mokry katar i kaszel i wysoka gorączka u dziecka – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Czy biegunka, kaszel i wymioty to jelitówka? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski Co podać dziecku z wirusem żołądkowym? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski O czym świadczą opuchnięte oczy i katar u dziecka? – odpowiada Lek. Katarzyna Kisiel artykuły

Z czasem ból haluksa przenosi się na całe przodostopie. Ostatecznie powoduje to ból stóp przy poruszaniu się spowodowany ich konfliktem z obuwiem, a co za tym idzie – czasem nawet uniemożliwienie przemieszczania się. Haluksy – leczenie. Bolące haluksy i kłopoty z chodzeniem nie zawsze, niestety, skłaniają do wizyty u specjalisty ^{Podolog to zawód, który w naszym kraju nie zdobył sobie jeszcze większej popularności. W dużym skrócie można go określić mianem specjalisty od stóp i wszystkiego, co jest z nimi związane. Podolog nie jest lekarzem – bardziej należy go utożsamiać z kosmetologiem. Aby zacząć wykonywać ten zawód trzeba ukończyć kurs lub zdobyć wyższe wykształcenie ze specjalizacją podologiczną. Kto i kiedy powinien się zgłosić do podologa? Przeczytaj! W jakich sytuacjach może Ci pomóc podolog? Jak już wspomnieliśmy, podolog zajmuje się wszelkimi schorzeniami stóp. A jest ich mnóstwo. W kręgu specjalizacji podologa znajdują się takie zagadnienia, jak: Bóle stóp, Odciski, Nieprawidłowy wzrost paznokcia, Zmiana kształtu paznokcia, Pęcherze, Zwyrodnienia stóp, Stopa cukrzycowa, Grzybica paznokci. Dobrej klasy podolog zawsze współpracuje z dermatologiem, konsultując z nim swoje obserwacje i diagnozy. Dzięki temu może dobrać najlepsze metody leczenia i ulżyć pacjentowi. W gabinecie podologa możesz liczyć na przeróżne zabiegi, w tym masaż stóp czy prawidłowe obcięcie paznokci. Kiedy zgłosić się do podologa? Zawsze wtedy, gdy zauważysz jakieś niepokojące zmiany w obrębie swoich stóp. O wizycie w gabinecie podologicznym warto także pomyśleć w momencie wystąpienia uporczywych bólów stóp, zwłaszcza mogących mieć związek z aktywnością fizyczną. Podolog może Ci np. wskazać prawidłowe ćwiczenia rozluźniające czy podpowiedzieć korzystniejszą technikę biegania. Wizytę w gabinecie podologicznym koniecznie powinni też zaplanować rodzice maleńkich dzieci, które stawiają pierwsze kroki i wyraźnie robią to nieprawidłowo. Niepokojące są takie objawy, jak zawijanie palców, krzywe układanie stopy czy uskarżanie się dziecka na ból podczas chodzenia. Jak wygląda wizyta w gabinecie podologicznym? Badanie podologiczne składa się z pięciu etapów. Najpierw specjalista przeprowadza wywiad z pacjentem, aby poznać jego problemy. Następnie wykonuje się badanie na tzw. podobaroskopie, czyli specjalnej macie podłączonej do komputera. Daje ona obraz na temat kształtu stopy i umiejscowienia środka ciężkości pacjenta. Badanie na podoskopie pozwala dokładnie ocenić wysklepienie stopy i obecność prawidłowego łuku podłużnego oraz poprzecznego. Plantograf natomiast daje specjaliście wiedzę na temat umiejscowienia stref nacisku. Na koniec podolog przeprowadza jeszcze badanie mechaniczne, a więc samodzielnie sprawdza ruchomość stawów. Wizyta u podologa nie jest czymś powszechnym w naszym kraju. Warto natomiast wiedzieć, że tacy specjaliści istnieją i naprawdę mogą pomóc w przypadkach różnych problemów ze stopami. Zgłoś swój pomysł na artykuł}

Ból gardła przy przełykaniu śliny jest na tyle typowym objawem, że pacjenci często nie zgłaszają się z nim do lekarza. Faktem jest, że wiele infekcji wirusowych górnych dróg oddechowych przy prawidłowo działającym układzie odpornościowym ulegnie samoistnemu zwalczeniu.

Zdrowe zakupy Uzależnienie – definicja Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD) zespół uzależnienia to zbiór zjawisk fizjologicznych, behawioralnych i poznawczych, w którym używanie danej substancji lub klasy substancji przyjmuje dla danej osoby o wiele wyższy priorytet niż inne zachowania, które kiedyś miały większą wartość. Główną cechą zespołu uzależnienia jest pragnienie (często silne, czasem przytłaczające) sięgnęcia po substancje psychoaktywne (przepisane przez lekarza lub nie), alkohol lub tytoń2. Jak podaje American Psychiatric Association, uzależnienie to złożony stan, choroba mózgu, która przejawia się kompulsywnym stosowaniem danej substancji mimo szkodliwych konsekwencji. Osoby uzależnione skupiają się na używaniu tej substancji, takiej jak alkohol czy narkotyk, do tego stopnia, że to przejmuje ich życie. Piją alkohol lub biorą narkotyk nawet wtedy, gdy wiedzą, że spowoduje to problemy3. Rodzaje uzależnień Ogólnie rzecz biorąc uzależnienia możemy podzielić na nałogi przebiegające na płaszczyźnie zarówno fizycznej, jak i psychicznej, oraz na nałogi mające wyłącznie aspekt psychiczny. Samo uzależnienie fizyczne (fizjologiczne) polega na zwiększonej tolerancji organizmu na daną substancję w wyniku jej stosowania (potrzebna jest coraz większa dawka by osiągnąć oczekiwany efekt) i na występowaniu zespołu odstawiennego (abstynencyjnego) podczas zmniejszania dawki lub prób nagłego odstawienia substancji. Takie fizyczne uzależnienie może pojawić się w przypadku stosowania wielu leków, nawet jeśli przyjmujemy je zgodnie z zaleceniami lekarza4. Zespół odstawienny nie jest subiektywnym odczuciem osoby uzaleźnionej, ale daje obiektywnie mierzalne objawy: – spadek ciśnienia tętniczego, – zwolnienie czynności serca, – obniżenie poziomu kortyzolu, – obniżenie poziomu adrenaliny, – obniżenie poziomu dopaminy5. Uzależnienie psychiczne także jest szkodliwe – ma biologiczne podłoże w mózgu i prowadzi do spustoszeń w psychice, które nawet po zatrzymaniu szkodliwych zachowań nie cofają się samoistnie lub cofają bardzo powoli. Różni się od fizjologicznego tym, że nie dochodzi przy nim do zatrucia organizmu6. W zespole uzależnienia, zwłaszcza od jakiejś substancji, zwykle najpierw dochodzi do uzależnienia psychicznego, a potem do fizycznego. Do uzależnień psychiczno-fizycznych zaliczamy: a) uzależnienie od alkoholu (alkoholizm, choroba alkoholowa) – najczęściej występujący rodzaj uzależnienia; alkohol jest substancją o działaniu depresyjnym, czyli wpływającą na układ nerwowy uspokajająco, relaksująco, usypiająco, przeciwlękowo i spowalniająco; szacuje się, że uzależnienie od alkoholu skraca życie o 16 lat, ponieważ: – alkohol powoduje wiele chorób ( udar mózgu, zaburzenia krzepliwości krwi, zanik robaka móżdżku, zaburzenia czucia, stłuszczenie, a następnie marskość wątroby, chorobę wrzodową, zapalenie trzustki, cukrzycę, kardiomiopatię rozstrzeniową, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia hormonalne, osteopenię, nadciśnienie tętnicze, otyłość centralną, kamicę nerkową, zaburzenia gojenia się ran, niedokrwistość, małopłytkowość, obniżoną odporność, nowotwory: wątroby, przełyku, trzustki, języka, krtani, gardła, piersi, jelita grubego i odbytnicy), zmnieniając przy tym ich obraz, co nastręcza trudności z postawieniem diagnozy; – alkoholicy późno podejmują leczenie chorób somatycznych, leczą się niesystematycznie; – alkohol zmniejsza skuteczność leczenia; – alkohol zwiększa wypadkowość; – alkohol zwiększa ryzyko podjęcia próby samobójczej (3-9 razy); – zdarzają się śmiertelne zatrucia alkoholem7; b) uzależnienie od papierosów (nikotyny) – także bardzo częste uzależnienie; nikotyna pobudza organizm i podwyższa ciśnienie tętnicze; z czasem konieczne są coraz większe dawki nikotyny dla osiągnięcia tego samego poziomu pobudzenia; oprócz uzależnienia, palenie tytoniu niesie ze sobą ryzyko choroby sercowo-naczyniowej, nowotworu złośliwego, chorób układu oddechowego, niepłodności i zaburzeń w przebiegu ciąży8; obniża także wiek menopauzy u kobiet; c) uzależnienie od substancji lotnych (wąchanie rozpuszczalników, kleju) – wytworzenie się uzależnienia fizycznego zdarza się zwłaszcza w przypadku wdychania toluenu; środki te są bardzo niebezpieczne, ponieważ nie tylko uzależniają (zwłaszcza psychicznie), ale także powodują uszkodzenia różnych organów organizmu: wąroby, nerek, szpiku kostnego i mózgu (zaburzenia pamięci, intelektu i chodu); dojść może także do opuchnięcia gardła lub zaburzeń rytmu serca, włącznie z zatrzymaniem; zdarzają się przypadki uduszenia, spalenia lub śmierci w wyniku wypadku spowodowanego wąchaniem substancji lotnych9; d) uzależnienie od opioidów (opiatów), takich jak: – heroina – najsilniej uzależniający narkotyk; do uzależnienia do chodzi bardzo szybko; bardzo łatwo można ją przedawkować; przedawkowanie powoduje zwolnioną akcję serca, sinicę, krańcową senność, wiotczenie mięśni szkieletowych i spowolnienie oddechu aż do jego zaniku i zgonu; stosowaniu heroiny towarzyszy ryzyko zarażenia się chorobą zakaźną przenoszoną przez krew (WZW typu C, HIV)10; – inne opioidy to morfina, opium, kodeina, oksykodon; e) uzależnienie od środków uspokajających, nasennych i przeciwlękowych, np.: – barbituranów (leki nasenne) – szybko wywołują tolerancję organizmu, potrzebne są więc coraz większe dawki, przez co różnica między dawką terapeutyczną a dawką śmiertelną staje się niebezpiecznie mała; przedawkowanie może spowodować zapaść oddechową, śpiączkę i śmierć; długotrwałe stosowanie może wywoływać zaburzenia neurologiczne i psychiczne, a nawet zespół otępienny; barbiturany mogą powodować zapalenia oskrzeli i płuc11; – benzodiazepin (leki uspokajające, np. relanium) – o wiele bezpieczniejsze od barbituranów, ale także uzależniające; śmiertelne przedawkowanie zdarza się bardzo rzadko (zatrzymanie oddechu i akcji serca); ryzyko przedawkowania rośnie przy jednoczesnym stosowaniu innego depresanta (np. alkoholu)12. Niektóre substancje powodują uzależnienie psychiczne bez fizycznego (lub brak jest dowodów na występowanie fizycznego uzależnienia przy stosowaniu tych substancji). Mimo to mogą one być bardzo niebezpieczne także ze względu na ich fizyczny wpływ na organizm. Należą do nich: a) stymulanty (środki pobudzające), takie jak: – kokaina - może prowadzić do wyniszczenia psychicznego i fizycznego, uszkodzenia i martwicy przegrody nosowej, psychozy pokokainowej, paranoi na tle pasożytniczym (formikacja), anhedonii (utraty zdolności odczuwania przyjemności), a w przypadku kobiet w ciąży – śmierci płodu; zdarzają się zgody z powodu przedawkowania13; – amfetamina – zaburza zdolności intelektualne w zadaniach złożonych, zmniejsza potencję, może prowadzić do ogólnego wyniszczenia organizmu, anhedonii, psychozy majaczeniowo-urojeniowej, depresji, udaru mózgu; nieodwracalnie uszkadza niektóre neurony dopaminowe; przedawkowanie powoduje tachykardię, bóle w klatce piersiowej, nadciśnienie tętnicze, a nawet zagrażającą życiu zapaść14; – ecstasy – powoduje długiego kaca (do 48 h), szczękościsk, podnosi ciśnienie krwi i przyspiesza tętno, powoduje migotanie komór serca; może wywoływać stany depresyjne, urojenia i psychozy; długotrwałe stosowanie zaburza procesy zapamiętywania (zmniejsza objętość hipokampu); ecstasy podnosi ciepłotę ciała, często niezauważalną dla osoby będącej pod jej wpływem, co może prowadzić do odwodnienia, które może wywołać spadek ciśnienia krwi, utratę świadomości, uszkodzenie organów wewnętrznych, a nawet zgon; zbyt intensywne uzupełnianie płynów z kolei może doprowadzić do śpiączki i także śmierci15; – mefedron – może wywoływać epizody psychotyczne, prowadzące do trwałych zaburzeń psychiatrycznych; sprzyja ryzykownym zachowaniom seksualnym; przedawkowanie powoduje przyspieszenie rytmu serca, palpitację, lęk, paranoję, depresję, napady padaczkowe, trudności w oddychaniu; może powodować udar lub hiponatremię (spadek poziomu sodu), w wyniku której może dojść do obrzęku mózgu i zgonu16; b) środki halucynogenne (w tym LSD, fencyklidyna, grzyby halucynogenne, rośliny halucynogenne); przypadki uzależnienia tymi substancjami zdarzają się bardzo rzadko, niemniej jednak są to środki bardzo niebezpieczne przede wszystkim ze względu na wywoływany przez nie stan psychiczny – panikę i spowodowane nią niebezpieczne zachowania, a także poważne zmiany psychotyczne, mogące prowadzić do trwałych zaburzeń psychiatrycznych17; c) konopie: – marihuana – może powodować zespół amotywacyjny (brak energii, apatię); osłabia pamięć krótkotrwałą i operacyjną; może zaostrzać zaburzenia psychiczne lub przyspieszać ich wystąpienie u osób ze skłonnościami do nich; regularne palenie marihuany zaburza funkcjonowanie dużych dróg oddechowych; co ciekawe, w przypadku marihuany występuje często zjawisko odwrotnej tolerancji – oczekiwane efekty uzyskuje się z czasem przy pomocy mniejszych dawek niż wcześniej18; – syntetyczne kannabinoidy – imitują działanie zawartego w konopiach psychoaktywnego THC; o ile marihuana zawiera także substancje o działaniu odwrotnym do THC, co niejako chroni przed groźnymi skutkami stosowania tego związku, to w kannabinoidach syntetycznych tej ochrony już nie ma; przedawkowanie powoduje utratę kontaktu z otoczeniem, co stwarza ryzyko różnego rodzaju niebezpiecznych wypadków; zbyt duże dawki mogą powodować strach, ataki paniki, zachowania agresywne i autoagresywne, a nawet zgon; stosowanie kannabinoidów syntetycznych może zwiększać ryzyko zaburzeń układu krążenia (podnoszą ciśnienie krwi), zaburzeń pracy serca, powodować bóle w klatce piersiowej, a nawet zawał; kannabinoidy mogą wywoływać drgawki, a niektóre ich metabolity mogą działać rakotwórczo19. Oprócz uzależnienia od substancji istnieją także uzależnienia od czynności uznawanej za nagradzającą. Są one nazywane uzależnieniami behawioralnymi (czynnościowymi). Czynność taka początkowo sprawia przyjemność, ale później staje się przymusowa i wywiera negatywny wpływ na codzienne życie i jego aspekty takie jak praca, związek, zdrowie czy stan konta. Do uzależnień behawioralnych zalicza się – uzależnienie od zakupów (zakupoholizm) – zakupy mogą uzależniać, ponieważ po dokonaniu zakupu wydziela się w naszym organizmie większa ilość dopaminy, która wywołuje odczucie przyjemności i łagodzi ewentualne napięcie; w zakupoholizmie występuje zjawisko tolerancji, czyli w tym wypadku coraz większa ilość wydawanych pieniędzy i czasu przeznaczanego na zakupy, oraz abstynencji, czyli złe samopoczucie w sytuacji niemożności kupienia danych przedmiotów; głównym celem zakupów staje isę uśmierzenie nieprzyjemnych odczuć20; – uzależnienie od pracy (pracoholizm) – motywuje do destrukcyjnych zachowań, takich jak nałogowe regulowanie uczuć, tworzenie iluzji zniekształcających rzeczywistość i budowanie wizerunku na nadmiernym zaangażowaniu w pracę; pracoholizm niszczy więzi z bliskimi; pracoholik wszystkie swoje najważniejsze potrzeby (takie jak ambicja, poczucie władzy, kontroli, rywalizacja, sukces i prestiż) zaspokaja w miejscu pracy; to uzależnienie prowadzi do poczucia osamotnienia, braku kontaktu z własnymi emocjami (są albo tłumione, albo pokrywane złością), konfliktów, a także problemów zdrowotnych21; – uzależnienie od seksu (seksoholizm) – jak Bohdan Woronowicz, „seksoholizm to stan psychiczny charakteryzujący się przede wszystkim stałym, wewnętrznym przymusem (silną potrzebą) realizowania w warunkach realnych bądź wirtualnych, z przedmiotami lub osobami, czynności/zachowań o charakterze erotycznym lub seksualnym”; do czynności tych należą kontakty fizyczne, oglądanie pornografii, masturbacja, cyberseks, fantazjowanie na tematy erotyczne; do uzależnienia dochodzi po wielokrotnym powtarzaniu tych czynności, mimo szkodliwych następstw; czynności te są przedkładane wtedy ponad inne zajęcia i zachowania, a próby kontrolowania lub zaprzestania ich są nieudane; w seksoholizmie występuje poczucie fizycznego przymusu znalezienia zaspokojenia, nawet jeśli sprawia ono ból, z jednoczesnym brakiem odczuwania prawdziwego pożądania i ochoty na seks22; – uzależnienie od internetu (siecioholizm) – według badań ok. 4-8% regularnych użytkowników internetu jest od niego uzależnionych; uzależnienie to rozpoznaje się przede wszystkim wtedy, gdy korzystanie z internetu niekorzystnie wpływa na życie danej osoby (wywołuje pogorszenie relacji z bliskimi, problemy w szkole lub w pracy, itp.) 23; – uzależnienie od hazardu – częste, powtarzające się uprawianie hazardu, który zaczyna kontrolować życie chorego i prowadzi do zaniedbania jego społecznych, zawodowych i rodzinnych zobowiązań; główne czynniki, jakie mogą prowadzić do powstania tego uzależnienia, to głębokie zaburzenie poczucia własnej wartości, zaburzenia relacji z innymi i niekontrolowane stany pobudzenia wywoływane grą; ostatecznie gra staje się dla hazardzisty najważniejsza, na czym cierpi jego zdrowie fizyczne i relacje z otoczeniem; uzależnieniu towarzyszą zaburzenia logicznego myślenia związane z graniem, np. przy przewidywaniu wygranej; problemy z hazardem ma 2-3% społeczeństwa24; – uzależnienie od opalania (tanoreksja) – polega na obsesyjnej chęci nadania skórze ciemniejszego odcienia; o wiele częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn; może prowadzić do powstania nowotworu skóry25; – uzależnienie od ćwiczeń fizycznych – choć ćwiczenia fizyczne ogólnie rzecz biorąc są zdrowe, to od nich także można się uzależnić; o uzależnieniu tym mówimy wtedy, gdy osoba ćwicząca ma objawy odstawienia przy braku ćwiczeń (nerwowość, rozdrażnienie, lęk), występuje u niej potrzeba coraz częstszego lub dłuższego wykonywania ćwiczeń lub ćwiczy mimo negatywnych konsekwencji (np. pomimo kontuzji); szacuje się, że na to uzależnienie cierpi ok. 5% ogólnej populacji, 7% studentów kierunków sportowych i od 2 do 30% osób regularnie ćwiczących26; – uzależnienie od jedzenia (jedzenioholizm) – jest to zaburzenie odżywiania, w którym spożywa się zbyt duże ilości pokarmu w niekontrolowany sposób, bez odczuwania głodu fizycznego; jedzenie ma na celu zagłuszenie problemów i trudnych emocji; osoba uzależniona sięga po jedzenie nie tylko wtedy, kiedy jest głodna, ale także przy podwyższonym napięciu emocjonalnym, lęku, niepokoju lub innych silnych uczuciach; zaniedbywane są inne źródła przyjemności; przejedzenie powoduje negatywne skutki zdrowotne27; – uzależnienie od zdrowego odżywiania się (ortoreksja) – nadmierna koncentracja na zdrowych sposobach odżywiania; spędzanie czasu głównie na obmyślaniu i przygotowywaniu zdrowych posiłków kosztem innych czynności; unikanie spotkań towarzyskich, by nie być narażonym na „niezdrowe” jedzenie; może prowadzić do wielu chorób z powodu niedożywienia organizmu (braku niezbędnych składników odżywczych); leczy się głównie przy pomocy racjonalnej diety ułożonej przez lekarza lub dietetyka (dla wyrównania niedoborów); jeśli chory nie akceptuje takiej diety, konieczna jest także psychoterapia28. Uzależnienie – objawy Uzależnienie charakteryzuje się przede wszystkim: – poczuciem przymusu, – brakiem kontroli nad zachowaniem, – potrzebą coraz silniejszych doznań (zjawisko tolerancji), – zaniedbywaniem obowiązków, – ograniczeniem innych przyjemności,– kontynuowaniem zachowania mimo jego szkodliwości. Ponadto w przypadku uzależnień od substancji możemy zaobserwować u chorego objawy: a) fizyczne: – zaczerwienione lub szkliste oczy, – rozszerzone źrenice, – nagłe zmiany wagi, – problemy ze snem lub zbyt długie spanie, – niezadbany, niechlujny wygląd, – słaba koordynacja ruchowa, – zmnieniony zapach ciała, b) psychologiczne: – zwiększona drażliwość lub agresywność, – zmiany nastawienia/osobowości, – senność, – depresja, – nagłe zmiany w kręgu znajomych, – dramatyczne zmiany zwyczajów i/lub priorytetów, – podjęcie działalności przestępczej29. Przy uzależnieniach behawioralnych najważniejsze symptomy to: – spędzanie większości czasu na wykonywaniu danej czynności, myśleniu o niej, organizowaniu jej wykonywania lub dochodzeniu do siebie po jej wykonywaniu; – korzystanie z danej czynności jako głównego sposobu radzenia sobie z emocjami i by „poczuć się normalnie”, – kontynuowanie czynności mimo fizycznych i/lub psychicznych szkód, – doświadczanie problemów z porzuceniem czynności mimo postanowienia, by z nią skończyć, – zaniedbywanie obowiązków pracowniczych, szkolnych lub rodzinnych, by częściej wykonywać daną czynność, – doświadczanie objawów zespołu abstynencyjnego (np. depresja, rozdrażnienie) podczas prób zaprzestania czynności, – minimalizowanie lub ukrywanie rozmiarów problemu30. Najczęstszym uzależnieniem w Polsce jest choroba alkoholowa. Główne objawy alkoholizmu to: – wewnętrzny przymus wypicia; – utrata kontroli nad piciem; – zwiększenie tolerancji na alkohol (picie coraz większych ilości alkoholu by osiągnąć stan nietrzeźwości); – zmniejszona tolerancja na alkohol – w późniejszej fazie ten sam efekt nietrzeźwości osiąga się przy mniejszych ilościach alkoholu; – koncentracja życia wokół alkoholu; – problemy z pamięcią i świadomością („urwany film”); – udowadnianie kontroli nad piciem (okresowe abstynencje); – alkoholowy zespół abstynencyjny po odstawieniu alkoholu – drżenie mięśni, niepokój, drażliwość, nudności, wymioty, nadpotliwość, biegunka, zaburzenia świadomości, majaczenia31. Uzależnienia u dzieci Dzieci i młodzież także są narażone na różnego rodzaju uzależnienia. Według raportu Fundacji CBOS i Krajowego Biura Przeciwdziałania Narkomanii z roku 2016 główne zagrożenia odnotowane w grupie wiekowej 18-19 latków to: a) palenie papierosów – pali regularnie ok. 21% badanych (odsetek ten spada od roku 2003); b) picie alkoholu – przynajmniej raz w ciągu miesiąca przed badaniem piwo piło aż 72% badanych, wódkę lub inne mocne alkohole – 63%, a wino – 41%; w ciągu miesiąca przed badaniem przynajmniej raz upiło się 44% uczniów, a 8% upiło się co najmniej trzy razy; c) narkotyki – 17% badanych przyznało się do przynajmniej jednorazowego użycia narkotyku w ciągu roku przed badaniem; najczęściej stosowanymi narkotykami były marihuana lub haszysz, następnie leki uspokajające lub nasenne nie przepisane przez lekarza; spada liczba osób sięgających po dopalacze: w 2016 roku tylko 1% osób przyznał się do użycia dopalacza w ciagu ostatniego miesiąca, a 2% - w ciągu ostatniego roku; d) internet – według badania nadużywanie internetu powoduje problemy u 20% badanych, a u 4% obserwuje się cechy uzależnienia od internetu; uzależnienie to występuje przede wszystkim u osób spędzających w internecie więcej niż sześć godzin dziennie; e) hazard – rośnie zainteresowanie hazardem wśród młodzieży; w roku 2016 w grach liczbowych innych niż Lotto brało udział 20% badanych (przy czym więcej chłopców niż dziewcząt); w grupie wysokiego ryzyka uzależnienia znajduje się 6% badanych[32]. Bez względu na rodzaj uzależnienia, rodzice powinni zwracać uwagę na niepokojące sygnały ze strony dziecka, takie jak: – zapach alkoholu lub tytoniu w oddechu lub na skórze dziecka; – zmiana zachowania, większa kłótliwość lub nawet skłonność do fizycznej agresji; – spędzanie ponad 20 godzin w tygodniu w internecie lub na grach komputerowych; – zaczerwienione oczy, częste uskarżanie się na kłopoty ze zdrowiem (bóle grypopodobne, problemy z żołądkiem); – nadmierne zmęczenie; – utrata zainteresowania szkołą; – gorsze oceny; – opuszczanie lekcji; – nowi przyjaciele (nie interesujący się rodziną ani zajęciami szkolnymi dziecka); – szmatki lub kawałki papieru nasiąknięte chemikaliami; – farba lub inne plamy na ubraniu, dłoniach lub twarzy; – poczucie samotności; – depresja; – szkodliwe lub ryzykowne zachowania (np. niszczenie przedmiotów, wandalizm, kradzieże); – zadawanie sobie ran; – zachowania kompulsywne; – zaburzenia odżywiania[33]. Leczenie uzależnień Celem leczenia jest zaprzestanie przez pacjenta stosowania danej substancji lub wykonywania danej czynności (lub wykonywanie jej w sposób o wiele mniej intensywny, nie dający szkodliwych efektów). Formy leczenia objemują: a) detoks – proces usunięcia szkodliwej substancji z organizmu; najlepiej, aby przebiegał pod kontrolą lekarza czuwającego nad bezpieczeństwem pacjenta; w razie potrzeby lekarz może podać choremu leki łagodzące objawy; detoks przeważnie trwa od kilku godzin do kilku dni; b) leczenie substytucyjne – stosowane w przypadku osób uzależnionych od opioidów; osobom tym bardzo trudno zachować długoterminową abstynencję, dlatego oferuje się im zamianę nielegalnych opioidów na środki legalne, przepisywane przez lekarza, i z wielu względów o wiele bezpieczniejsze, takie jak metadon (pełny agonista receptorów opioidowych) lub buprenorfina (częściowy agonista receptorów opioidowych); leczenie substytucyjne poprawia fizyczną i psychiczną kondycję pacjenta, a także dobrze wpływa na jego funkcjonowanie społeczne[34];c) reprogramming – uczenie pacjenta nowych, korzystnych zachowań;d) psychoterapia indywidualna;e) psychoterapia grupowa;f) psychoedukacja;g) trening umiejętności;h) terapia skoncentrowana na rozwiązaniach. Terapia może przebiegać w placówce zamkniętej, na oddziale dziennym lub ambulatoryjnie, w poradni leczenia uzależnień. Wybierając placówkę, upewnijmy się, czy leczy ona daną formę uzależnienia. Na leczenie w warunkach stacjonarnych wymagane jest skierowanie (od lekarza rodzinnego lub psychiatry). Do poradni leczenia uzależnień możemy się zgłosić bez skierowania[35]. Z powodu uzależnienia cierpi nie tylko osoba chora, ale także jej bliscy. Dlatego często warto, by terapię przeszedł także współmałżonek lub partner osoby uzależnionej (terapia dla współuzależnionych – często to od niej zaczyna się proces zdrowienia rodziny) lub cała rodzina (terapia rodzinna). Również dzieci osób uzależnionych mogą przejść leczenie, chociażby już jako osoby dorosłe – istnieją np. różne formy terapii dorosłych dzieci alkoholików. Bibliografia asked-questions/there-difference-between-physical-dependence o [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] uzalezniony-moze-wziac Doświadczenie to jest zwykle związane z odczuwaniem cierpienia, które wykracza poza zwykły ból. W rzeczywistości cierpienie jest jak rzeka, która występuje z brzegów, zalewając wszystko na swojej drodze. „Głównym elementem różnicującym ból i cierpienie jest to, że podstawowe znaczenie bólu nie wyczerpuje się w jego funkcji

W naszym życiu codziennym wielokrotnie spotykamy się z sytuacjami, stanowiącymi dla nas zagrożenie. Czasami zdarzają się wypadki, które powodują u nas starty materialne, ale niestety zdarzają się i takie, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla naszego zdrowia a nawet życia. W naszym życiu codziennym wielokrotnie spotykamy się z sytuacjami, stanowiącymi dla nas zagrożenie. Czasami zdarzają się wypadki, które powodują u nas starty materialne, ale niestety zdarzają się i takie, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla naszego zdrowia a nawet życia. Nagły stan zagrożenia życia pojawia się niespodziewanie i wymaga natychmiastowej reakcji by jego skutki nie były tragiczne. Bardzo ważna jest właściwa ocena sytuacji oraz wiedza, na temat tego co robić, jak postąpić oraz jak pomóc. Czym jest zawał serca? Jednym ze nagłych stanów zagrożenia życia jest zawał serca, rozumiany jako uszkodzenie mięśnia sercowego, będącego efektem jego niedotlenienia. Sytuacja taka może mieć miejsce, kiedy skrzep lub blaszka miażdżycowa, zablokuje przepływ krwi do jakiejś części serca, bądź też nastąpił gwałtowny jego skurcz, wywołany silnym stresem, nadmiernym wysiłkiem czy też chorobą wieńcową. Kto jest zagrożony zawałem? Zawał serca jest najcięższą odmianą choroby miażdżycowej czy też wieńcowej, która polega na pogrubieniu ścian tętnic, co powoduje zmniejszenie ich światła i utrudnienie przepływu krwi. Chorobą wieńcową zagrożone są osoby, które poddane są czynnikom ryzyka, wśród których wymienia się nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, podwyższony poziom cholesterolu we krwi, w wykonanych badaniach, niewielka aktywność fizyczna lub jej całkowity brak a także przypadłości takie jak otyłość czy schorzenia, takie jak cukrzyca. Ponadto, dużą rolę w wystąpieniu czynników ryzyka, mają predyspozycje genetyczne. Można również wskazać aa pewną prawidłowość odnośnie wieku, w jakim pojawić się może zagrożenie chorobą wieńcową. Im jesteśmy starsi, tym bardziej jesteśmy narażeni na pojawienie się choroby wieńcowej. Podobnie ma się sytuacja z płcią, gdyż jak wynika z obserwacji, zawały serca występują u obu płci, jednak grupę mężczyzn w określonym wieku, porównać można z grupą kobiet, aż o 10 lat starszą. Wnioskiem tego, do okresu menopauzy u kobiet, zagrożenie wystąpieniem choroby wieńcowej oraz zawału serca jest znacznie mniejsze. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że bardzo duże znaczenie ma styl życia, gdyż to właśnie nasze codzienne nawyki mogą nas doprowadzić do zawału, lub tez przed nim uchronić. Przyczyny zawału serca Wśród głównych przyczyn zawały serca, wymienia się miażdżycę oraz wysoki poziom cholesterolu we krwi, palenie tytoniu, siedzący oraz stresujący tryb życia, nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową. Innymi przyczynami, wywołującymi zawał serca mogą być skrzepy, które tamują swobodny przepływ krwi w naczyniu wieńcowym, nagły skurcz naczynia wieńcowego, spowodowany na przykład stresem czy zdenerwowaniem, duży wysiłek fizyczny jak również predyspozycje genetyczne. Jak rozpoznać zawał serca? Do głównych objawów, jakie mogą sugerować, że mamy do czynienia z zawałem, należy zaliczyć uskarżanie się na ból za mostkiem. Osoba, która zgłasza taki ból i mówi o pieczeniu i rozpieraniu, powinna uzyskać jak najszybszą pomoc medyczną. Ból o którym mowa, promieniuje w kierunku szyi, okolicy żuchwowej, międzyłopatkowej, lewego podżebra, barku i ramienia, z łokciem włącznie. Tak rozległy ból jest wynikiem bardzo bogatego unerwienia naszego mięśnia sercowego. Ma on najczęściej charakter piekący i nasila się przy wysiłku. Co więcej, powoduje on potęgowanie uczucia lęku, niepokoju i strachu. Jeśli ból się utrzymuje dłużej niż 20 sekund i nie ma poprawy nawet po przyjęciu nitrogliceryny, konieczne jest wezwanie pomocy medycznej, gdyż w tej sytuacji mamy do czynienia z zawałem mięśnia sercowego. Innymi objawami zawału są bladość na twarzy, uczcie strachu i lęku, oblanie zimnymi potami, czasami mogą również pojawić się dolegliwości ze strony żołądka i jelit, można również zauważyć trudności w oddychaniu oraz nierównomierną pracę serca. Efektem tego typu objawów, niestety może być zatrzymanie akcji serca, stąd konieczne jest udzielenie pierwszej pomocy osobie, która uskarża się na tego typu dolegliwości. Udzielnie pierwszej pomocy Przy zgłaszaniu pierwszych objawów lub naszej obserwacji i stwierdzeniu niepokojących stanów, należy przede wszystkim zakazać wszelkiego rodzaju wysiłku fizycznego. Istotne jest ułożenie i pozycja chorego, która powinna być półsiedząca oraz zapewniająca stabilne oparcie pleców. W tym kontekście ważna jest również wygoda i komfort pacjenta, gdyż zgłaszanie przez niego dyskomfortu, naprowadzi nas na pozycję, która dla poszkodowanego jest najlepsza. Należy mieć pod kontrolą czynności życiowe osoby poszkodowanej, sprawdzając jej świadomość, oddech oraz tętno. Jeżeli pacjent ma problemy sercowe i posiada przy sobie leki, na przykład nitroglicerynę, należy umożliwić mu ich przyjęcie, oraz zapewnić bezpieczeństwo podczas ich przyjmowania. Dotyczy to przede wszystkim stanu świadomości poszkodowanego, gdyż mowa tu o stanie zachowania przytomności, co jest konieczne, by można było bezpiecznie zażyć lek. Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny, nie należy podawać mu żadnych leków, nawet jeśli ma je przy sobie. Kolejnym aspektem jest zapewnienia ogólnego komfortu pacjentowi, jak również zabezpieczenie go przed nadmierną utratą ciepła. Należy również pamiętać o wezwaniu pomocy medycznej. Jeśli dojdzie jednak do sytuacji, w której poszkodowany utraci czynności życiowe, należy niezwłocznie podjąć czynności reanimacyjne, czyli resuscytację krążeniowo- oddechową. Zawał a obrzęk płuc Jeśli otrzymujemy od kogoś niepokojące sygnały, mogące świadczyć o tym, że przechodzi on zawał serca, należy zwrócić uwagę na tempo nasilania się duszności. Jeśli duszność pogłębia się bardzo szybko, wystąpi kaszel, oddech stanie się rzężący, pojawią się objawy sinicy skóry zarówno rąk jak i nóg oraz u samej osoby poszkodowanej pojawi się silny niepokój, najpewniej doszło u niego do obrzęku płuc towarzyszącemu zawałowi serca. Należy wówczas ułożyć daną osobę w wygodnej dla niego pozycji, choć poszkodowani sami zazwyczaj ją przyjmują, opuszczając nogi w dół, co sprzyja zmniejszeniu ilości krwi jaka dostaje się z obwodu do płuc oraz zadbać o dobrą wentylację miejsca, gdzie aktualnie dana osoba przebywa. Ponadto nie zapominamy o stałej kontroli czynności życiowych, do przyjazdu specjalistycznej pomocy medycznej. W perspektywie przyszłości Zawał serca, jest zdarzeniem, które niesie za sobą odległe konsekwencje. Po kilku tygodniach od zawału, obumarłe komórki serca zastępowane są przez komórki tkanki łącznej, co skutkuje powstaniem blizny. Jest to obszar serca, który nie poddaje się skurczom, a co za tym idzie, serce jest osłabione i nie działa wystarczające sprawnie. Istnieje więc ryzyko pojawienia się objawów niewydolności krążenia w postaci duszności, obrzęków kończyn jak również zmniejszona tolerancja na wysiłek fizyczny.

Tłumaczenie hasła "uskarżanie się" na japoński . ぼやき, クレイム, クレーム to najczęstsze tłumaczenia "uskarżanie się" na japoński. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Ale czy uskarżanie się na to przed innymi poprawi sytuację? ↔ それでも,不公平に扱われたと言って他の人に不満を述べたところで状況は良くなるでしょうか。

Witam! Doznalam pierwszego stopnia skrecenia kostki. Mam pytanie, jaki okres czasu moze utrzymywac sie bol oraz pojawiac sie niewielka opuchlizna po calym dniu pracy? KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu Ortopedia Skręcenie stawu Ból kostki Co jeść przy dolegliwościach ze strony układu ruchowego? Twój układ ruchowy daje Ci w kość? Pokonaj to... dietą. Sprawdź, co warto jeść, aby kręgosłup nie bolał. Dietetyk kliniczny podpowiada, na jakie produkty warto zwrócić uwagę. Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Fizjoterapeuta, Wrocław 78 poziom zaufania Dzień dobry W przypadku skręcenia kostki I stopnia leczenie sprowadza się przede wszystkim do odpoczynku (najlepiej 7-10dni) z nogami uniesionymi nieco wyżej. W czasie poruszania się proszę usztywniać kostkę za pomocą opaski elastycznej lub bandaża. W celu zmniejszenia opuchlizny zalecam zimne kompresy, żele o działaniu przeciwbólowym i przeciwobrzękowym oraz drenaż limfatyczny. Im więcej czasu poświęci Pani na regenerację kostki tym szybciej przestanie ona boleć i zejdzie opuchlizna. Pozdrawiam 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Mała opuchlizna i sporadyczny ból po skręceniu kostki – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Skręcenie stawu skokowego – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Ile utrzymuje się opuchlizna po skręceniu kostki? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Zwichnięcie kostki ze skręceniem stawu skokowego – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Jak wyleczyć skręconą kostkę? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Dlaczego moje leczenie skręconej kostki trwa tak długo? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Skręcenie kostki i opuchnięcie stawu – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Skręcenie kostki a opuchlizna u 19-latka – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Opuchlizna kostki po skręceniu stawu skokowego – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Jak długo może utrzymywać się ból i opuchlizna po skręceniu kostki? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk artykuły Bandaż elastyczny - co daje i do czego służy? Bandaż elastyczny to podstawowy element wyposażeni Woda w kolanie - przyczyny, objawy i leczenie Woda w kolanie odnosi się do większej ilości płynu Stłuczenia - objawy, leczenie i domowe sposoby na siniaki Stłuczenia to rodzaj obrażeń, które powstają wskut

Choć na początku spanie na boku wydaje się przynosić ulgę naszym bolącym biodrom, to dłuższe jej stosowanie powoduje dodatkowy dyskomfort stawu biodrowego. Wywołuje też ból biodra. Wynika to z faktu, że w tej pozycji górne biodro ulega bardzo silnemu przywiedzeniu , zaś dolne biodro zbyt mocno rotuje . Ile trwa obrzęk po szczepieniu? Kiedy udać się do lekarza, a kiedy wystarczy przygotować okład z sody? Sprawdź jak złagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka. Najważniejsze w poniższym artykule: Odczyn poszczepienny to naturalna reakcja organizmu na podanie szczepionki. Skala odczynu poszczepiennego zależna jest od organizmu dziecka: u niektórych pojawia się tylko delikatna opuchlizna w miejscu wkłucia, u innych może pojawić się większy obrzęk, podwyższona temperatura, a nawet wystąpić NOP. Odczyn poszczepienny to reakcja układu odpornościowego na podanie szczepionki. Niepożądany odczyn poszczepienny to silna reakcja organizmu po podaniu szczepionki. Nie należy szczepić dzieci w czasie infekcji przebiegającej z wysoką gorączką. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia odczynu poszczepiennego można zaraz po szczepieniu podać dziecku lek przeciwbólowy (po konsultacji z lekarzem), a także zastosować okład z sody w miejscu wkłucia. Okład z sody oczyszczonej to skuteczna metoda na łagodzenie obrzęku po szczepieniu. Obrzęk po szczepieniu może trwać do 2 dni, jeżeli utrzymuje się dłużej, lub objawy nasilają się, niezbędna jest wizyta u lekarza Odczyn poszczepienny czy NOP ? Wielu rodziców drży przed każdorazowym podaniem dziecku kolejnej dawki szczepionki, ze strachu przed demonizowanym NOP-em, czyli niepożądanym odczynem poszczepiennym. Warto wiedzieć, że opuchlizna po szczepieniu to jedna z najczęściej występujących, ale też całkowicie niegroźnych niepożądanych reakcji organizmu po szczepionce. Miejscowy obrzęk może być bolesny – ból czasami pojawia się tylko podczas ruchu, a niekiedy jest stały. Najczęściej odczyn utrzymuje się kilka dni. Jeżeli zauważmy, że skóra niemowlęcia w miejscu wkłucia stała się ciepła, czerwona napuchnięta, możemy podejrzewać, że doszło do odczynu poszczepiennego i warto spróbować ulżyć maluszkowi, robiąc okłady z sody na opuchliznę lub podając paracetamol, jeżeli pojawiła się gorączka. Co jeszcze warto wiedzieć o odczynach poszczepiennych i jak sobie z nimi radzić? Aby nieco uspokoić zatroskanych rodziców, postaramy się wyjaśnić, czym różni się prawidłowy odczyn poszczepienny od niepożądanego odczynu poszczepiennego i kiedy należy odczyn zgłosić lekarzowi. Odczyn poszczepienny Podanie szczepionki zawsze ma na celu wywołanie reakcji układu odpornościowego, po to, aby zaczął on produkować komórki i przeciwciała odpornościowe. U niektórych działanie układu odpornościowego na skutek podania szczepionki można zaobserwować pod postacią tak zwanych odczynów poszczepiennych. Rodzaj i nasilenie odczynu zależne jest od podanej szczepionki. Zwykle odczyn jest łagodny i pojawia się w miejscu wkłucia. Zaobserwować można wówczas lekkie zaczerwienienie, ocieplenie oraz tkliwość lub bolesność tego miejsca. Dolegliwości te zazwyczaj mijają w ciągu kilku godzin, czasami utrzymują się dzień lub dwa. Jednym z silniejszych odczynów poszczepiennych z bardzo charakterystycznymi objawami jest odczyn po szczepionce przeciwko gruźlicy. Po kilku tygodniach od podania szczepionki w miejscu wkłucia pojawia się naciek, rumień oraz grudka z pęcherzykiem, wypełnionym ropną zawartością. Po zagojeniu, u większości osób pozostaje typowa blizna. NOP – niepożądany odczyn poszczepienny O niepożądanym odczynie poszczepiennym mówimy z kolei wtedy, kiedy u osoby zaszczepionej pojawiają się nasilone reakcje, takie jak opuchlizna i zaczerwienienie obejmujące całe ramie, wysoka gorączka, bardzo złe samopoczucie, które powinny ustąpić w ciągu około 2 dni po szczepieniu. Bardzo rzadko, ale zdarzają się przypadki poważniejszych odczynów poszczepiennych, które objawiają się: zaburzeniami przytomności, omdleniami, długotrwałym, nieutulonym płaczem dziecka, bardzo wysoką, dochodzącą do 40 stopni gorączką, wysypką i rumieniem skórnym. Tego typu silne i gwałtowne reakcje najczęściej pojawiają się od kilku do kilkunastu minut po szczepieniu, dlatego wskazane jest, aby pacjent po podaniu szczepionki jeszcze przez jakiś czas był pod obserwacją. Każdy niepożądany odczyn poszczepienny powinien być zgłoszony do lekarza kwalifikującego pacjenta do szczepienia, ten z kolei powinien zgłosić go do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. Leki przeciwbólowe i okład z sody po szczepieniu Wystąpienie odczynu poszczepiennego w dużej mierze zależy od organizmu szczepionego dziecka. Ta sama szczepionka u jednego dziecka może spowodować silną opuchliznę i podwyższoną gorączkę, z kolei u drugiego pojawi się tylko delikatny obrzęk miejsca wkłucia, który szybko zniknie. Aby zminimalizować ryzyko pojawiania się odczynu poszczepiennego, jako rodzice możemy zadbać o kilka istotnych spraw. Przede wszystkim, musimy dopilnować, aby dziecko, które będzie szczepione było zdrowe. Nie należy wykonywać szczepienia, jeżeli: dziecko jest w trakcie choroby, przebiegającej z gorączką powyżej 38,5 st. C, dziecko niedawno przechodziło chorobę przebiegającą z gorączką powyżej 38,5 st. C – powinno minąć co najmniej 2 tygodnie między gorączką a szczepieniem, u dziecka została zdiagnozowana postępują choroba ośrodkowego układu nerwowego, u dziecka istnieje podejrzenie encefalopatii padaczkowej lub innych chorób o podłożu neurologicznym, u dziecka zdiagnozowano uszkodzenie ośrodkowego kładu nerwowego, którego powodem są zaburzenia metaboliczne. Ponadto, pomocne w minimalizowaniu ryzyka wystąpienia obrzęku po szczepieniu może być: podanie dziecku leku przeciwbólowego – w zależności od wieku, acetaminofenu lub ibuprofenu – najlepiej skonsultować to z lekarzem, zachęcanie dziecka do poruszania ręką, w którą maluch dostał szczepionkę, zrobienie okładu z sody po szczepieniu. Ile trwa obrzęk po szczepieniu i kiedy odczyn poszczepienny wymaga wizyty u lekarza? Nawet jeżeli zastosujemy zalecane okłady po szczepieniu oraz podamy dziecku lek przeciwbólowy, może zdarzyć się tak, że jego zachowanie i ogólny stan wciąż będzie budziło nasz niepokój. Uskarżanie się na ból, czy stan podgorączkowy nie jest wskazaniem do pilnej interwencji, należy jednak niezwłocznie zgłosić się z dzieckiem do lekarza, jeśli: u dziecka utrzymuje się gorączka powyżej 38,5 stopnia, dziecko ma drgawki, dziecko jest cały czas senne, płacz dziecka trwa dłużej niż trzy godziny bez przerwy, zachowanie dziecka jest inne niż zwykle, u dziecka pojawiły się objawy alergiczne, opuchlizna na twarzy wysypka czy kłopoty z oddychaniem, węzły chłonne dziecka wyraźnie się powiększyły, w miejscu podania szczepionki utworzył się ropień, dziecko ma zaburzenia świadomości, u dziecka zaobserwowano niedowłady. Rodzice często zastanawiają się jak załagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka. Obrzęk po szczepieniu może powodować dyskomfort u malucha, napuchnięta rączka jest obolała, a dziecko płaczliwe. Oprócz podania leku przeciwbólowego warto wypróbować domowe sposoby takie jak okłady po szczepieniu z sody czy kwaśnej wody. Soda po szczepieniu to bardzo stary, ale też skuteczny sposób na obrzęk po szczepieniu. Okład z sody po szczepieniu proporcje Soda oczyszczona to niedrogi produkt, dostępny w niemal każdym sklepie spożywczym, który jest używany w domowej apteczce jako środek łagodzący opuchliznę. Jak przygotować okład z sody po szczepieniu? Należy jedną łyżeczkę sody wymieszać z połową szklanki przegotowanej i ostudzonej wody. W takiej miksturze moczymy jałowy gazik i przykładamy w miejscu wkłucia, następnie lekko bandażujemy rękę czy udo dziecka. Okład po szczepieniu powinien zostać na miejscu do całkowitego wyschnięcia, czyli około 30-60 minut. Można powtórzyć go 1 do 2 razy w ciągu dnia. Okłady po szczepieniu nie powinny być jednak robione częściej, ponieważ mogą przesuszyć delikatną skórę dziecka. Rodzice pytają o ból i okłady po szczepieniu Jak załagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka? Ból po szczepieniu u niemowlaka najlepiej załagodzić podając dziecku lek przeciwbólowy. W zależności od wieku dziecka wskazany będzie lek z inną substancją aktywną, dlatego najlepiej skonsultować to z pediatrą. Pomocne mogą być również okłady z sody minimalizujące opuchliznę. Obrzęk po szczepieniu – kiedy do lekarza ? Jeżeli obrzęk po szczepieniu u dziecka utrzymuje się ponad 3 dni, rumień powiększa się, a opuchlizna przybiera na sile, skóra staje się twarda i ciepła, wówczas najlepiej zabrać dziecko do lekarza. Ile trwa obrzęk po szczepieniu ? Obrzęk po szczepieniu najczęściej trwa od kilku godzin do 2-3 dni. Jest to uzależnione od dziecka i tego, jak jego organizm reaguje na szczepionkę. Jeżeli po tym czasie obrzęk nie zmniejsza się lub wręcz przeciwnie przybiera na sile i pojawiają się inne niepokojące objawy, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Szczepienia, Pandemia Jak zarejestrować dziecko na szczepienie Covid? Oto najszybszy sposób! Od połowy grudnia 2021 można już rejestrować na szczepienie przeciwko Covid-19 dzieci w wieku od 5 do 11 lat. Dotychczas było to możliwe wyłącznie dla osób od 12. roku życia.... Czytaj dalej → Choroby niemowląt, Szczepienia Meningokoki – Czym są meningokoki i czy należy się ich bać? Jednym ze szczepień zalecanych, czyli nieobowiązkowych i płatnych, w polskim kalendarzu szczepień są meningokoki. Czym są? To niewielkie bakterie, które stosunkowo rzadko powodują choroby, jednak gdy trafią do organizmu z... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia, Pandemia Obowiązek szczepień a przymus szczepień: czym się różni? Czy nauczyciele finalnie będą musieli się szczepić? Ostatnia konferencja przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia wywołała spore zaskoczenie. Mimo wcześniejszych deklaracji, rząd dosyć niespodziewanie postanowił zdecydowanie zaostrzyć obostrzenia i ogłosić nowe, a także wprowadzić nauczanie zdalne dla wszystkich szkół. Najwięcej... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepionka 6w1 – co musisz o niej wiedzieć? Szczepienia dzieci to często kontrowersyjny temat dla rodziców. Kiedy po jednej stronie stoją zagorzali przeciwnicy szczepień, a po drugiej bezkompromisowi ich zwolennicy, rodzice stojąc po środku konfliktu, nie wiedzą co... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy, Szczepienia, Pandemia Już jest! Zgoda na szczepienia przeciw Covid dla dzieci w wieku 5-11 lat! Kiedy ruszą zapisy? Komisja Europejska wydała zgodę na szczepienia przeciw Covid dla dzieci w wieku od 5 do 11 lat. To dobra wiadomość dla wszystkich rodziców, którzy z niecierpliwością i stresem czekali na... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy, Szczepienia, Pandemia Szczepienie pięciolatków przeciwko koronawirusowi już wkrótce? Pięciolatki otrzymają dziecięcą wersję szczepionki Pfizer/BioNTech Prawdopodobnie już w przeciągu najbliższego tygodnia w USA może rozpocząć się akcja szczepień przeciw Covid-19 wśród dzieci. Amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób pozytywnie zaopiniowała zalecenie szczepienia najmłodszych w wieku... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Szczepienia Kalendarz szczepień 2021 Zastanawiasz się jakie szczepienia dla dzieci są obowiązkowe? Kalendarz szczepień na 2021 rok zawiera informacje zarówno o obowiązkowych, jak i zalecanych, dodatkowo płatnych, szczepionkach, które mają za zadanie chronić organizm... Czytaj dalej → Szczepienia Niemowlę po szczepieniu Wymioty, brak apetytu, rozdrażnienie. To tylko niektóre objawy, które mogą wystąpić u dziecka po szczepieniu. Sprawdź jak powinna wyglądać kwarantanna brzdąca i jak zapobiegać innym objawom. Dowiedz się jak odróżnić... Czytaj dalej → Szczepienia Kalendarz szczepień 2019: zmiany! Co zmienia się w harmonogramie szczepień dzieci na 2019 rok? Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego opublikował kalendarz szczepień 2019. Zmiany dotyczą szczepienia przeciwko gruźlicy, odrze, śwince i różyczce oraz na pneumokoki. Jak wygląda kalendarz szczepień noworodków i dzieci na 2019?... Czytaj dalej → Niemowlę, Szczepienia Niemowlę po szczepieniu – co powinno zaniepokoić? Niemowlę po szczepieniu jest nieco osłabione, ponieważ jego organizm rozpoczął walkę drobnoustrojami, które zostały wprowadzone w szczepionce. Większość objawów nie powinna wywoływać Waszego niepokoju, jednak są też takie, przy których... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepionka MMR: odra, świnka, różyczka w jednym szczepieniu Szczepionka MMR to szczepienie wykonywane u dzieci w wieku 13-14 miesięcy oraz w wieku 10 lat. Szczepionka MMR jest obowiązkowa w Polsce. I choć odra, świnka, różyczka może pojawić się... Czytaj dalej → Szczepienia Pneumokoki: Szczepić czy nie szczepić? Czy szczepić dziecko przeciw pneumokokom? Pneumokoki? Co to dokładnie jest? Jakie objawy i powikłania wywołują? Jak można się nimi zarazić? I czy da się przed tym ochronić? Pneumokoki to chorobotwórcze... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia Bezpłatna szczepionka na pneumokoki dla dzieci urodzonych w latach 2013-16! Sprawdź szczegóły Od 20 marca do 30 czerwca 2018 będzie można bezpłatnie zaszczepić dziecko na pneumokoki. Kogo obejmie szczepionka? Czy warto szczepić się na pneumokoki? Pneumokoki są najczęstszymi winowajcami zakażeń bakteryjnych u... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepić czy nie szczepić dziecko? Czy szczepienia są bezpieczne? Czy nie zaszkodzą mojemu dziecku? Czy w ogóle są skuteczne? Rodzice coraz częściej zadają takie pytania – i dobrze, bo lepiej wiedzieć, co podaje się swojemu... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia, Pandemia Szczepienia dzieci 5-11 lat przeciw Covid! MZ podało termin! Kiedy rozpocznie się akcja szczepień? Pod koniec listopada Europejska Agencja Leków, a następnie Komisja Europejska wydały zgodę na szczepienia dzieci w wieku 5-11 lat przeciwko Covid-19. Najmłodsi mają być według zaleceń szczepione specjalną dziecięcą dawką... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców Choroby z wysypką. Czym się charakteryzują wysypki wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze? Choroby z wysypką objawiają się licznymi wykwitami na skórze. Te mogą przyjmować postać plam, krostek, pęcherzyków lub grudek. Choć w pierwszej chwili takie zmiany mogą kojarzyć się z reakcją alergiczną... Czytaj dalej → Noworodek, Pielęgnacja niemowląt Jak zrobić krochmal do kąpieli dziecka? To proste! Krochmal do kąpieli jest jednym z najbardziej znanych babcinych sposobów na wszelkie zmiany skórne u niemowlęcia i małego dziecka. Sprawdza się przy podrażnieniach, wysypce, odparzeniach. Roztwór łagodzi podrażnienia delikatnej skóry... Czytaj dalej → Atrakcje weselne Stół wiejski na weselu Przygotowujesz tradycyjne, wiejskie wesele? Pamiętaj o wiejskim stole, który ostatnio coraz częściej pojawia się nie tylko na wiejskich weselach. Stół wiejski to nie tylko smaczne jedzenie, ale również dodatkowy wystrój... Czytaj dalej →

Ból karku – przyczyny bolesnego karku. Ból karku i szyi najczęściej jest wynikiem nadmiernego napięcia mięśni szyi, co często związane jest z przyjmowaniem nieprawidłowej postawy. Na ból w karku skarżą się pacjenci ze zwyrodnieniem kręgosłupa. Bywa, że bóle szyi i karku są następstwem urazu.

Trwa ładowanie... ( Wielu lekarzy wskazuje, że ich pacjenci zmagający się z zespołem nieszczelnego jelita często skarżą się na bolesność stawów. Wielu lekarzy wskazuje, że ich pacjenci zmagający się z zespołem nieszczelnego jelita często skarżą się na bolesność stawów. Najczęściej jednak związane jest to z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Wkrótce jednak badania go wykluczają i okazuje się, że przyczyną bolesności jest zły stan jelit. Czasem zespół nieszczelnych jelit bywa też łączony z chorobami autoimmunologicznymi. Na kolejnej stronie znajdziesz WIDEO, z którego dowiesz się więcej na temat leczenia ostrej biegunki Zobacz także: Picie alkoholu może zwiększać ryzyko zachorowania na 7 typów raka

^{Cierpią na nie nie tylko osoby starsze. Ból karku coraz częściej pojawia się u młodych osób! Spowodowane jest to nieprawidłową postawą ciała, poprzez źle dobraną poduszkę, a w szczególności z powodu nadmiernego i nieprawidłowego korzystania ze smartfona! Na szczęście istnieją skuteczne sposoby na ból karku.} ^{Operacja przeprowadzana jest także w procesie leczenia wysiękowego zapalenia ucha środkowego. O przerośniętym migdałku gardłowym u dziecka świadczą: oddychanie przez usta, chrapanie w nocy, częste zachorowania na zapalenia ucha środkowego, niewyraźna mowa, pogorszenie słuchu, uskarżanie się na ból głowy. Zabieg przeprowadza} W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści. „Psychologia zaburzeń”, Butcher N. James, Hooley M. Jill, Mineka Susan, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2017, wyd. 1., ISBN: 978-83-7489-628-3

Żal: wewnętrzny ból, na który nie da się przygotować. 5 minut. Żal po stracie bliskiej osoby jest inaczej odczuwany przez każdą z nas. Potrzeba czasu, by sobie z tym poradzić. Żal i żałoba to naturalna reakcja na każdy rodzaj straty, niezależnie od jej obiektu. Każda osoba przeżywa taką stratę na swój własny sposób

Ból dłoni i nadgarstka to stosunkowo częste objawy urazów lub przeciążeń tej części ciała. Jednak pacjenci mogą skarżyć się również na inne dolegliwości, które nie powinny być przez nich bagatelizowane. Można wśród nich wyróżnić: bolące i opuchnięte dłonie; drętwienie i ból dłoni; ból stawów palców dłoni;

1Iir1.